hayvanları insanlardan daha çok sevmek

abazanların, şerefsizlerin, aldatanların, aldatılanların, hainlerin, gözünü para bürümüş insanların, sapıkların, egoistlerin, acımasızların, kötülerin var olduğunu gördükçe daha çok yapmak istediğim eylem.
hiç olmazsa onlar sadık, onlar seveni biliyorlar, insanlar gibi nankör değiler.onları sevdikçe, onlar sizi daha çok seviyorlar. ama insanlar öyle değil... insanları sevdikçe bir şeyler oluyor onlara, size ihanet etme ihtiyacı duyuyorlar.
insanlara bir şeyler verdiğinizde, kin besliyorlar. hayvanlara bir şey verdiğinizde, altta kalmamak duygusu ile onlara karşılık sizi koruyorlar.
bunlar gibi birçok örneğin var olduğunu bildikçe, insanın içinden hayvanları daha çok sevme duygusu geliyor.

(bkz: insanları her şeyden az sevmek)

hayvanların insanlardan daha çok sevdiği hakettiğini öğrendiğinizin göstergesidir. insanlar gibi zarar vermiyorlar, verdikleri tek güzel bir dostluk.

sevemedim bir türlü insanları dokunamadım ne bir yüreğe ne de dokunan oldu benim yüreğime dost kalmadı yanacak can da kardeşim ama kedimi herkese her şeye tek geçerim.

borderline yapidaki insanlar boyle olabiliyor. kendilerini terk etme ihtimali olmayan bir canliya baglaniyorlar.

hayvanlar da insanları insanlardan daha çok seviyordur. onların yüreğinde sevgiden başka bir duyguya yer yok. oysa insan kalbi içine neler neler sığdırıyor da bir sevgiyi sığdıramıyor.

mantıklı bir önermedir. hayvanların içerisinden tecavüzcü , sapık, katil, cani, zalim çıkmadığına göre hayvanları insanlardan daha çok sevmek, daha çok güvenmek doğru davranıştır.

(bkz: arthur schopenhauer)

"yakın tarihlerde yapılan araştırmalar bir hayvanın bile kendi türünün acı çekmekte olan bir üyesine, hatta bir başka türe, yardım etmek için muazzam bir çaba ve bedele katlanabildiğini gösteriyor."

türümüz, bir başkasının ocağına incir dikip bir de karşısında utanmadan ağlayabilecek samimiyetsiz kişilerle dolu. başkasına yardım etmek kenara dursun, ona zarar vermek için yarış hâline giriyor insanlar. ve bununla övünebilecek zihniyete sahipler.

insanlığı öyle unuttuk ki, birine hakaret etmeye kalkıştığında hayvan isimlerini sarf edenlerle dolu ortalık. oysa biz başkalarına zarar veren huzursuz varlıklarız, hayvanlarla yan yana dahi gelemeyiz. öyleyse neden hayvanları birçok insandan hatta genelleyecek olursak insanlardan daha çok sevmeyelim?

“keşke senin kedin olsaydım.” cümlesine neden olan huyumdur. insanların daha doğrusu insanlığın sevilecek bir tarafı kalmadı.

insanlarla temastan kaçıp (sözlü dahi olsa), koşa koşa hayvanlara sarılan insanlarız sanırım. beraber uyuyor, beraber yiyor ve içiyoruz. arabanın sesinden tanıyıp kediler kapıda sıra oluyorlar, köpekler havlamıyor sadece kuyruk sallıyorlar. yanına gidince sarılıyorlar. ben bunun bağımlısıyım.

insanın sevilecek bir yanları olmadığından dolayıdır.

bazı tespitleriniz beni çok güldürüyor ama bu hepsinden daha çok güldürdü.
hemen koşmuşlar duyarcılar.
aslında çok sey etmemek lazım herkes kendi cinsiyle anlaşır bu yüzden hayvanları insanlardan çok seviyorsunuz bence.

olağandır. hayvanlar çoğu zaman bir insandan daha sadıktır. yanlışları olabilir, bunu yanlıştan saymayız. e iç güdüleriyle yaşıyor insan mı bu düşünsün diye avunabiliriz. ama insan öyle mi allah akıl vermiş mantık vermiş. adam bile isteye kullanmıyor. normal olarak hayvanları daha çok severiz.

insanların yapaylığından yorulanların isteyerek saf sevgiye yönelme durumu

afrika savana’larında birkaç günü antilop olarak geçirdikten sonra nasıl bir başlık açacaklarını merak ettiğim yazarlara ait tanımdır.

şuan ki hayat standartlarımı sağlayabilseler. hayvanat bahçesinde fil gübresi temizlemek isterim. insan ile uğraşmak yaka silktirir.

o benim evet

günümüz insanımsılarından daha insaniler.

bakın sizi maylo'yla tanıştırayım. ana bu ana, yeni yavruları vardı. haziran'da şirince'de tanışmıştık, ben yalnızım diye 5 akşam bana eşlik etti. köfte yedik bol bol. giderken göremedim vedalaşamadım. tekrar gittiğimde, umarım yine sağlıklı görürüm onu.

yanlış insanlarla çevrelenmiş bir insanın doğal olarak yapacağı hareket.