hemşehricilik

lisede yatılı okuldayken ilk yılımda okulda her kademede bir tane olmak üzere üç hemşehrim vardı. birisi haricinde diğer ikisi tarafından çok fena dolandırıldım. hemşehri mi tövbe.

doğrusu (bkz: hemşehricilik)

bazı kişilerde hiçbir ortak noktaları olmasa da hemşeriyiz sahipleniciliği durumu çok olan tutum.

büyükşehirlere göç neticesinde ortaya çıkan kavram. herkes kendi memleketinde yaşarken böyle pis adetler de yoktu.

umulmadık yerlerde bazen hiç bi işe yaramadığını bazen de çok işe yaradığını duyduğum ve gördüğüm durum.
hemşehriciliğin işe yaraması için bazı öğeler gerekir:
1: karşındaki işini yapacak hemşehrinin sana yaptığı iyilikte kendisinin bir kaybı ve zararı olmaması.
2:karşındakinin hemşericiliği seven bir birey olması ve senden hoşlanması.
3: senin varlığının katılacağın o ortama pozitif bir öğe katması.

en sevmediğim iletişime giriş sorusudur. "bu dünya benim memleket".

bu olay bizim ülkenin hemen her yerinde. yabancı olacağına benim memleketlim olsun mantığıdır. bu kavrama göre kişinin siyasi görüşü neye inanıp inanmadığının bir önemi yoktur yeter ki memleketlisi olsun.

büyükşehirlerde dernekleşme suretiyle sürdürülmeye çalışılan kavram. işin içine hemşehricilik girince, her partiden insanın çok rahat bir şekilde bir araya gelebildiğini ve menfaatleri doğrultusunda birbirlerinin arkasını kolladığını görüp de siyasetten nefret eder hale gelmemek işten bile değil...