her gün ölmeyi dilemek

her gün olmasa da genel olarak son 7 yıldır bunu diliyorum. bitsin her şey bitsin. bende rahat edeyim sizde. kafamın içindekiler bitsin mesela. sürekli canımdan olmaktan da bıktım. bir yandan hayat mücadelesi vermek bana güçlü hissettirmiyor da değil.

3 yıldır benim de içinde bulunduğum durumdur. dışarıdan bakınca herkes şen şakrak, herkes normal gözükür. içini allah bilir.

her gün ölüme bir adım daha yaklastigimı bilmek yaşatıyor beni.*

değişik bir histir. acısız ve habersiz bir şekilde bir an önce gitmeyi ben de istiyorum.

aynen öyle diliyorum ama olan yine bana olur. ben öldüğümle, yarım kaldığımla kalırım. diğerleri hayatlarına devam eder. bir varmışım aslında yokmuşum.

ben dilemiyorum. ben hep şunu söylerim, "sen ölmeyi bayılmak mı sandın?" tabi laf klasik ama bir şeyin klasik oluşu onun yanlış olduğunu göstermez.

her gece bana bakarak mastürbasyon yapan bir duygu şeklinde tanımlayabilirim.

son dört senemi dolduran dilek. şu an seçme şansı verilse hiç düşünmem. intihar etmeye cesaretim olsa muhtemelen onu da ikinci kez düşünmem. kim bilir belki bir gün cesaret ederim. bu hayat bana göre değil dostlar.

içinden çıkılmaz dert veya dertleriniz varsa bir de bunlar anlatamayacağınız şeyler ise bir süre çabaladıktan sonra her gün umacağınız sondur. çözülmez, içinden çıkılmaz dertler var mı demeyin, neler var sözlük neler.

her gün ölmeyi dileyenler varsa buralarda ne diyeyim bilemedim onlara. derdiniz büyüktür elbet, yaranız çoktur. hiçbir insan kolay kolay istemez ölmeyi, hele de her gün dilemez, dileyemez bunu. konuşmak isteyen olursa portakallasın lütfen, anonimiz zaten, bıkmadan dinlerim. çok ciddi entry oldu ya, yarama tuz bastınız.

her gün ölümün şarkısı çınlıyor kulaklarımda ve yine doğan bir güneşe uyandigim için nefret ediyorum tüm benliğimle kendimden.

ölmenin ne demek olduğunu bilmeyen insanın açtığı başlık. yorum yok.

son 8 yıldır istediğim olay bir an önce ölmem cezam neyse çekmem lazım.
insan olduğum süre boyunca arafta kalıp tükeniyorum.
tanrım ben ölmek istiyorum

yunan sınırını kaçak yollarla geçmeyi deneyin. yakalanırsanız onlar vurur zaten ölmüş olursunuz. birinci win. yakalanmadan geçerseniz zaten artık eu da kaçak göçmensiniz ki bu bile tc vatandaşlığından üç kat daha iyi bir durum. sinir stres kalmaz ölmeyi istemekten vaz geçersiniz. ikinci win.

şu an dilediğimdir.

meğer ne kadar çok şey sığdırmışsınız hayatınıza yazarlar. ölümün çare veya çözüm olacağını düşünüyordum ben de. ama öyle değil. hayatın her geçen gün daha da zorlaştığını düşünürsek, ölüm çok daha zor olacak belli. çözüm olmayacak.

şu sınav senesine girdim gireli farkında olmadan her gün 5-10 defa sesli olarak yaptığım eylem

dört yaşında başladığı bu yolculuğuna onaltı yıldır devam eden ve bunun için farklı mekanizmalar tasarlayan d kişisinin "dilemek" yerine "tasarlamak" olarak yorumlayacagi başlıktır.

(bkz: anestezi kontrollü kimyasal enjeksiyon sistemi)

son 10 yılım.

yok daha o kıvama gelmedim.

samuel beckett gibi ölü bir profun her gün, dolu dolu yaşamayı seçmesi bana daha ilgi çekici geliyor. (şuraya kadar yazarken dejavu yaşadım)


toplumun basıncının yarattığı hezeyanlar ölümün konusu değildir. aslında iş bu dilek bizlere hiç ulaşamadı..

yanlıştır.