her işi ters giden insan

en çok üzüldüğüm insandır, aklıma hep kulağı tersten tutmayı getirir.

çölde kutup ayısıyla karşılaşan bedevidir.

ben .

dişi muhallebi yerken kırılan kişi.

ağıza ve buruna bol su vermeyi unutmuştur.

başlıktaki tüm yazarlar "ben" demiş ama cidden bu kişi benim.
hani ayda yılda bir dışarı çıkmak istersin, normalde hiç adetin değildir. fakat niyeyse o gün gezmek için can atarsın ama o gün dışarıda fırtına kopar.
evet evet bu kişi benim.

beni de ekleyin o gruba.
ters giden bir şeyler olmasın diye evde hiçbir şey yapmadan otursam bile ters giden bir şeyler hep yaşamışımdır.
bu yüzden hayat felsefem görseldedir.

benden ötesi can sağlığı dediğim başlık.

üniversitedeyim, ara tatilde teyzeme etek diktirmişim, böyle kareli bir kumaştan, tatil dönüşü giyeceğim, çok heyecanlıyım (nedense artık, altı üstü etek).

okula döndük, günlerden pazartesi, hava aşırı soğuk diye giyemedim. salı oldu, öyle böyle yağmur yağmıyor, yine kaldı. akşam dedim ki “yarın kar da yağsa giyeceğim, yeter”. ne mi oldu? deli rüzgar, nereden estiği bile belli değil. tabii ben bu rüzgar işini hesaba katmamıştım ama inatlaşıyorum. dedim “zaten servis kalkıyor yurdun önünden, bırakıyor okulun önünde, ne olabilir ki” etek de çok bol bir şey değil, başıma bir şey gelmez.

neyse giydim, gittim ama yanıma nolur nolmaz diye pantolon da aldım, sonuçta hava da benle inatlaşıyor, kar yağmur yağabilir. öyle de garanticiyim.

dersler falan bitti, o zamanki manita çarşıya gidelim dedi, çıktık okuldan. rüzgar olmuş fırtına, elimde kitaplar ve çanta, eteği tutamıyorum. adam bana bir bağırdı “sen napıyorsun” diye, feleğim şaştı, noluyor diyorum.
bir süre sonra rüzgardan da ne dediğini anlamamaya başladım ama yaptığı el koldan açılan eteği kastettiğini anladım. bu sefer bağırma sırası bana gelmişti, “çantamı ve kitaplarımı tutarsan eteğimi tutabilirim”.

oydu buydu derken, “pantolon var yanımda” dedim, demez olaydım. tutuştuk mu kavgaya. “vay efendim bu havada niye etek giymişmişim, pantolon varsa neden değiştirmemişmişim”. yahu ben ne bileyim fırtına çıkacak, dar bile sayılacak eteğim açılacak. ben pantolonu yağmur falan yağarsa diye almışım, etek açılacak diye değil ki. yalnız açılıyor falan diyorum ama hafiften havalanıyor, öyle kafama geçme durumu falan yok.

adamın tek düşündüğü eteğimin açılacağı ama onu nasıl tutacağım hakkında bir fikir beyanı, yardımcı olma yok. anca çene. ondan sonra kadınlar dır dır yapıyor. halt etmişsiniz siz, adam bütün gün söylendi be!

aklıma nerden geldi bu olay hiçbir fikrim yok. buraya kadar okuyanlara da teşekkürü bir borç bilir, esenlikler dilerim.

böyle insanlar var tanıyorum. murphy kanunları sanki bunlar için yazılmıştır. her türlü olumsuz ihtimalin onları bulduğunu, yüz binde bir ihtimalin başlarına geldiğini duyuyorum. şans nasip meslesidir.

yüzünden şer akan ve belayı çağıran insandır. işi rast gelsin.

gusul alirken suyu agzinin icerisinde iyice cevirsin, burnuna suyu iyi ceksin, kulak arkalari onemli onu unutmayalim bide gunes gormeyen yerleri halletsin.

şaka ulan şaka (yok siz gusulu eksik etmeyin yine ama) bu isler boyledir bi kere tokezledin mi o isler oyle yurur oyle gusule falan suc bulmayin.

uzun zamandır bir tane işim düz gitmedi. ağlayasım geldi şu an.

aga bu benim ya.
yani net bilgi.
daha hiç düzgün giden bir durum olmadı çünkü.