her mutluluğa nefretle bakan insan

farkinda olmadan cocuklugunda yasadigi acilari hisseden insandir. elinde olsa yasadigi bir kışın hesabını bin bahardan sorar. cunku hayat ondan daha masum bir cocukken bir sey almistir. ne yaptiginin da farkinda degildir bu insan, her sey bilincdisinda yasanir.

sütten ağzı yanıp, yoğurdu üfleyerek yiyen insandır.

potansiyel olarak, yaşayamadıklarının acısını başkalarından çıkarmaya çalışacak olan kişi.

insanlar bu bakımdan 2'ye ayrılıyor: kimisi "ben şunu yapamadım. siz de yapamayın!" kafasıyla yaşarken kimisi de "ben bunu yapamamanın acısını bilirim. o yüzden başkalarının bunu yaşamasını istemem." diye düşünür. ikinci grup candır. sevin onları!

mutluluğa en çok ihtiyacı olan kişidir .