her şeyi bırakıp muavin olmayı istemek

terk edecem ankarasını da, balgatını da. çıkıyorum lan yollara. metro turizm beni bul aslanım.
şehirden şehire retarder sesiyle gezerim, araç sürme derdim de yok çay ikram ederim.
sigara içerim duraklarda da. otobüse güzel bi kız gelirse merhaba falan der tanışırım. belki evlenirim.
şoföre yalakalık yaparım, dinlenme tesislerinde yemeği falan da şoföre kitlerim.
kira fatura derdim falan da olmaz, otobüslerin altında güzel yataklar oluyor.
otogarların tuvaletleri de baya temiz artık, doyasıya dışkılarım.

hiçbir şey ile ilgisi olmayan/olamayan muavinler gezegeninde yadırganmayacak duygu-durumdur.
oturduğunuz sandelye motorlu taşıt sandelyesi değil diye muavinden çok farklı bir şey mi zannediyorsunuz kendinizi? *

yok abi yapılacak bir iş değil ya. şöyle gözlemliyorum, sürekli yoldasın, doğru düzgün duş imkanı yok, tuvalet yok, ev ortamı yok. mesai bitimi diye bir şey yok. sürekli yollar ve insanlar. kesinlikle benlik değil. ama şehiriçi dolmuşlarda çok deli muavinlik yaparım orası ayrı.

performansına güvenen olsun. metro'da falan o kadar kolay olduğunu sanmıyorum.

sınırlı bir kayal gücüne sahip olmanın sebebi olabilir. insan en azından otobüs şoförü olmak istemeli.

hayattan bezmektir. evet.