her şeyi bırakıp gitmek

çok yakında gerçekleştireceğim eylem. her şeyden o kadar sıkıldım ki sevgili sözlük, bu anlamsız mücadeleden. neyse ya yine anlatmaya başlarsam sonu gelmez, dönüp dolaşıp aynı şeyleri konuşmuyor muyuz zaten ? hep aynı kısır döngüde dönüp durmuyor muyuz ? kendinize dikkat edin sevgili yazarlar. öpüldünüz kıpss...

her şeyi ardında bırakıp gidemezsin çünkü bedenini oradan uzaklaştırabilirsen ama düşüncelerin düşündüklerin daima aklının içinde seninledir istesende bırakamazsın onun için herşey i bırakıp gitmek hiçbir zaman çözüm değildir

ne olursa olsun kapıyı çarpıp gitmemek gerekir. zira eğer geri dönmek isterseniz kapıyı kapalı bulursunuz.

ayrıca günümüzde oldukça zor hatta imkansızdır.

siz her şeyi bıraksanız bile her şey sizi bırakmaz.

yapmayı çok istediğim ama gözümü biraz korkutan eylemdir.
gitsem bile her şeyi bırakabilir miyim bilemiyorum. aile çok farklı bir durum.

çok kişi tarafından düşünülür, pek az kişi tarafından gerçekleştirilir.

bırakıp gittiğini zannedersin. farklı bir mekandasındır artık. bir süre sonra öncekilerle benzer olaylar yaşandığında -ki bu kaçınılmazdır- hiçbir şeyi bırakamadığının ayırdına varırsın.

onun adı ölümdür.

sorumluluklarımdan dolayı, sadece ölerek yapabileceğim eylem.

her şeyden kaçar da kendinden kaçamaz insan. her şeyi bırakıp gittin sanırsın ama her şey senin kafanın içindedir zaten...

bir gün...

ben her bahar aşık olmam ama
her bahar gitmek isterim.
gittiğim olmadı hiç.
ama olsun… istemek de güzel.
pakize suda

gezegenin en klişeleşmiş arzusudur. nietzsche'nin cümlesini hatırlatmak isterim: "özgür mü diyorsun kendine, sana hükmeden düşünceni duymak isterim"
bu durum, aslında insanın kendi kazdığı kuyuya düşmesinin bir emaresidir. aslına bakılırsa sosyal bir hayvandır insan. ortalama herkesle içli dışlı olursun, kalabalıklara karışırsın ve kendi benliğine ve kimliğine ecnebileşirsin tam anlamıyla. uzun süre kendimize gelemememizin sebebi de budur. en çok kendini ihmal eder insan. çünkü ekseriyetle hep başkalarına yönelik olarak hareket ederiz. arkadaş ortamınızda bile hangi filmi izleyeceğiniz, o boktan çoğunluğun isteğine yönelik olarak gerçekleşir. bir ilişkide bile tüm nihai hedef ve planlarınız, karşı tarafın mutluluğuna endekslidir. belki okuduğunuz bölüm bile, ailenizin diğer komşu ve akrabalar gözünde prestijinin kuvvetlenmesine yöneliktir.
ne zaman kendiniz için bir şeyler yaptınız? ne zaman kendinizi yemeğe çıkardınız? toplum, insanı kendinden kurtarmak için gerekirse akıl sağlığıyla oynar. restoranlarda bile masalar genellikle en az çift kişiliktir. tek kişilik bir sandalyeye nadiren rastlarsınız. genellikle lüks mekanlara damsız girilmez.
hep başkalarına gereksinim duydunuz ve bir şekilde herkes bir taraflara dağılınca rotanız şaştı değil mi? şimdi kendinize dönmeye bile korkar oldunuz. ya kabullenmezseniz kendinizi? hangi yüzle karşısına çıkacaksınız? ve ne zaman kulak verdiniz kendi derdinize, ki gereksiz bir arkadaşınızın boktan bir aşk acısına bile haftalarca kulak vermişken kendinizi ne zaman dinler oldunuz?
yaklaşık 2 yıldır kendimle baş başayım ve inanılmaz güzel bir durum. üstelik başımı alıp gitmeme lüzum yok. her gün o gereksiz kalabalıklar arasındayım ama asla kendi elimi bırakmıyorum. kendime kahvaltı ısmarlıyor, saatlerce kendimi kendime anlatıyorum. tek başıma elimde biramla sinemaya gidiyorum. geceleri yattığımda kendime sarılıyorum (belki komik gelecek)
ve inanın dostlarım, kimse kendiniz kadar yakın değil. ve gitmek istediğiniz yer aslında o kadar da uzak değil. yeter ki kendinizi bulabileceğiniz yolları şaşırmayın. rotası gayet basit.

yıldaşa mesaj attım. bekliyorum. *

aşırı yapmak istediğim. senin de, okulunun da, arkadaşının da, hastanın da deyip kaçmak ve gerçekten huzur dolacağım şeyler yapmak istiyorum. yanımda beni anlayacak insanlar istiyorum. destek aramadan yaşamaya çalışmaktan yamulan belimi yaslayacak birileri* ile huzurlu bir hayat istiyorum. biliyorum, çok şey istiyorum.

tam anlamıyla bırakılamayan bir durum aslında. kafanın içindekilerle gidiyorsun nereye gidersen. keşke o kafayı ve kalbi de bırakıp gidilebilse..

gidilecek yer kalınacak yerden daha mutlu edecekse neden olmasın.

'bir başka ülkeye, bir başka denize giderim', dedin
'bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet
.....
yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
bu şehir arkandan gelecektir.
.....
başka bir şey umma-
ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.

şehir - konstantinos kavafis

her şey dediğin neyi bırakıyor ve nereye gidiyorum? bir tur atıp eve geri dönmezsem nerede kalıyor, ne yiyip ne içiyor, nasıl devam ediyorum? herkes ne biçim de afilli he, benim aklıma bunlar geliyor hep.
ben eeeh yeter der, yan odaya geçer, en kötü çıkar bir yürürüm yani. ufak ve anda kalan terkedişler sayılıyor ise ben de dahilim.
bir de niye bırakıyorum insanları? çok gaz meseleler bunlar. kendinize ve sevdiklerinize güzel davranın, kavganızı edip daha sonra gereken geri adımları atarak ve bazen de saçmalayarak sapırsaçma olan hayatı yaşamaya devam edin derim; ben, kendim, şahsen.

yapmayı çok istediğimdir. insanın bazen tek hayalidir. ama nedense bunu yapmak yerine ölüm bile daha kolayına gelir.

yeni bir hikaye yazmak için yapılan iki yöntemden biridir. ya gideceksiniz ya da bulunduğunuz yere bir yabancı gelecek.
kendi hikayesini yazmak isteyenlere...