her şeyin anıya dönüşmeye mahkum oluşu

hayatımız boyunca yaşadığımız ya da tanık olduğumuz irili ufaklı, önemli önemsiz, mutluluk ya da acı verici her olayın günün birinde salt bir hatıradan ibaret olacağı gerçeği. o da hatırlarsak ya da hayatta isek. bırakın yaşam zihninizin içinden ışık gibi geçip gitsin. ciddiye almayın.

geçmiş denen kavramın gerçekte var olmadığını gösterir. geçmiş hafızadaki kayıtlardır ve onlar da geçici süreli elektrik sinyalleridir.

doğrudur. öldüğümüz de biz de bir anı olarak kalacağız.
insanların zihninden her gün silinen bir imge olarak kalacak yüzümüz/ sesimiz..

işte fotoğraf makinası bu yüzden icat edildi. (bkz: swh)

hayatın gerçeğidir.

içinden geçerken anlamadığımız ama şöyle bir dönüp bakınca "oha 10 sene geçmiş" gibi tepkiler verdiğimiz durumlar ve hayatın tuhaf bir gerçekliği. ve yine anının anı olurken fark edilememesi. belli bir yaştan sonra anılarla yaşamak da keza. çoktan olan biten şeylerin sırf olup bitmiş olmasından güç alabilmek gerçekten sanırım gerçekten "insanca".

eşyanın tabiatı gereği olması gereken. ınterstaller filminde cooper'ın eşinin doğumdan sonra dediği gibi "biz artık çocuklarımızın anısı olmak için varız"

evet anıları geçtim 150 yıl sonra bile bizi kimsenin hatırlamayacak olması bile ürkütücü. anı olmak ise daha az kaotik.

benim fikrime göre anılar güzeldir. yaşanmışlık vardır diye romantizm kasmayacağım ama yine de anılar birer kanıt ki zihninde o kadar ömrün boyunca hafızanda kalabilmişler. anı olur mu bilmem fakat aşağıdaki video ödüllü bir kısa video.