her şeyin aslında bir illüzyondan ibaret olduğu düşüncesi

ara sıra beynime "zank!" diye giren düşüncedir. benmerkezli biri değilim hatta truman show setinde olmadığımızın da farkındayım. beni meşgul eden bu düşünce, tek kelimelik bir sorudan türüyor.

neden?

neden bu kargaşa? iş, aile, arkadaşlıklar, statü yarışı... bilumum insani fonksiyonların en iyi biçimde yerine getirilmesi isteği (örneğin; giyinmek, barınmak vb.) ne için bir mücadele veriyoruz? beğenilmeyi neden isteriz? her zaman en iyisi olmayı, başkalarını basamak yapıp üstüne basıp yükselmeyi niçin isteriz?

neden bu ırk, dil, din ayırması? insanı insan yapan, cebindeki hüviyeti midir? canımız istediğinde atlayıp uçağa farklı bir memleketi göremeyişimiz neden? vize, pasaport, biyometrik fotoğraf, yahu neden?

insana insan olduğunu hissetiren bu dürtü eğer haz ise neden herkes yararlansın istemeyiz? örneğin, chateau mouton-rothschild de üzümden yapılıyor, köpek öldüren de. insan emeğini elle tutulur bir objeye (paraya) çeviren insanlık, neden parası olmayana da bir yudum chateau mouton-rothschild sunmuyor? onu da geçiyorum. bir ömür çalışsa bunları alamayacak insanlar var. niçin kimi insanların emeği, diğerlerinden daha çok para ediyor?

ben kimsenin şakşakçısı değilim. bir fikir akımının kalıbına sokuşturulmayı da sevmem. bu yazdıklarım yüzünden eminim "lol şucu, lol bucu" diyecekler olacaktır. olsundur. şayet o kalıptaki insan olsam ne yazar, hakeza olmasam ne yazar?

neden her şey aslında bir illüzyondan ibaretmiş gibi gelir bazı zamanlar?

illüzyonist berbat. ipler hep gözüküyor: her yıl
afrika'da susuzluk ve susuzluğa bağlı hastalıklar- açĺık demiyorum daha- yüzünden 200.000 bin çocuk ölüyor.

dün bir kız gördüm merdivende kalabalığın arasında. kız olduğu yerden kıpırdamadan vücudunu döndürecek sağa sola baktı. sonra bir adım indi ve yine bunu tekrarladı. yüzü ifadesizdi. onu görünce aha dedim simülasyon hata verdi yine.

insanlar uykudadırlar, ölünce uyanırlar."
(bk. aclunî, keşfu'l-hafa, 2/312)

use your illusion 1 ve 2 olarak iki farklı eserde işlenen temadır.

b*k gibi düşüncedir.
her allahın kulu hayatının bi evresinde "ya her şey illüzyonsa kanka", "ya simülasyonda yaşıyosak kanka" diye geliyo. super mario'da bile yaşasan yaşadığın gerçeklik o arkadaşım. mantarların üstüne zıpayıp tosbağaları tekmeliycen. hayır bi adım sonrasında ne yapmayı planlıyosun? truman showda mıyız herkese iyi günler, iyi akşamlar, iyi geceler diyip "gerçek" hayata karışasın? bir tanesi de demiyo ki ne olursa olsun yaşadığım gerçekliği güzelleştireyim, hepimizin gerçek sandığı bu illüzyona bir güzel değer de ben üreteyim. yok, bu işin sonunda bu dalyaprakların hepsi "her şey illüzyonsa hiçbir şeyin anlamı yok" deyip kendilerini nihilizmin kucağına salıveriyolar. sonra orda burda cigara tüttürüp abuk sabuk teorileriyle kafa silksinler. nihilizmi de g*tlerinden anlamış oluyolar zaten. bıktım ben bu modern insandan ya kafam kopsa da rahata ersem.

günlük olarak uğraştığımız yatığımız şeyler aslında kurallarını insalraim yazdığı bı oyunun parçası yaptığım hiç bir etkinlikte insanlığa faydalı olmuyorum . herşey çok üstün körü ve basit düşünülmüş hayatını iyi idame ettirmek istiyrsan bunu yap diyorlar. iyi yaşam şartı bana yeten iki monttan sırf güzel diye üçüncüsünü mü almak bana yeten bı ev yerine dah büyüğü mu hep dahası mi ya bu beni mutlu etmiyorsa. ya ben insanların hayatlarına dokunumak istiyorsam hala o iş benim için iyi mi?

bende bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum