her zaman en kötü olasılığı düşünmek

genellikle paranoyak bir kişilik yapısına sahip olan insanların düşünüş biçimi olduğu görüşü hakim olup yanılmıyorsam evrimsel bir açıklaması da bulunan düşünce biçimi.

psikoloğumun bana yaptığı açıklama şu şekildeydi:

birkaç milyon yıl önce, savanadaki o uzun otların arasında yürüdüğünüzü hayal edin. aniden hışırtı benzeri bir ses duydunuz ve önünüzde iki seçenek var: sesin rüzgardan kaynaklandığını düşünüp yolunuza devam edebilirsiniz veya yırtıcı bir hayvandan kaynaklandığını düşünerek savunma pozisyonu alabilirsiniz.

tahmin edilebileceği üzere ikinci seçenek o anda ve daha sonrasında, özellikle de benimsenerek genel bir özellik halini aldığında ileride, hayatta kalma şansınızı artıracaktır. bu sebeple de bu düşünce biçimi zamanla özümsenerek nesilden nesile aktarılacaktır ve aktarılmıştır da; terapistimin söylediğine göre.

14.30 dakikadan itibaren evrimsel boyutu izah ediliyor.

evhamlı

arayıp ulaşamadığında, gidip bulamadığında; kısaca her zaman olan şeyin en ufak bir aksamasında mevzuyu genelde ölüme bağlamaktır.

.. arıyor
.. açmıyor
..mesaj atıyor
..cevap vermiyor
iç ses: acaba çok kötü de hastaneye mi gitti?
..zaman geçiyor
.. arıyor
.. açmıyor
iç ses: ya bir daha aradığımda telefonu o değil de başkası açarsa? ya ağlıyorsa!?*

hiçbir zaman beceremediğimdir.
hep bir amaaaaan birşey olmaz canım durumu var bende.

paranoyaklık bence değildir.aksine her zaman kötü olasılığı düşünmek kişinin refleksini ve olay anında alacağı kararın hızını yükseltir.tabiri caizse ''donup kalmak'' yerine, hızlıca harekete geçersiniz.her zaman en kötü olasılığı düşünüp, onun içinde extra plan kurmak kişinin kendisini rahat hissetmesini sağlar. sonucta bir olayın en kötü ihtimali için bile bir kaçış yaratıyorsunuz.bunu tasarlayıp, zihninizin en arka köşesine itebilirsiniz bence bunda sakınca yok.tedbirli olmak ayrıdır, paranoyak olmak ayrı.

bence burada önemli koşul: kişinin bunu yapmakta ki dozu ve sıklığı.eğer sürekli hep kötüyü düşünüp, bunun(kötü seçeneğin) olacağına inanıyorsanız bence sıkıntı var ama olasılık dahilinde tuttuğunuz bir seçenek için plan sahibi olmak bence risk almamaktır.

dozu iyi ayarlamak gerekli bence.tedbir özellikle günümüz türkiye'si için her alanda geçerli.kullanacağınız tuvalet kağıdından tutun, yarın bineceğiniz taşıta kadar her şey için plan yapmanız gerekiyor.bu ülke 1 gecede zam yiyiyor. mesela bu tedbirli olmaktır, paranoyaklık değil.

günlük hayatta bu çizgiyi çok karıştırmamak lazım.yoksa herkes psikolojik açıdan hasta olduğunu düşünmeye başlayacak.

iki türlü açıklanabilir.
1- karamsar insan yapısıdır. mümkünse nötr olmak ve objektif düşünebilmek en iyisidir. yoksa insanı çok yorar bu düşünce tarzıyla yaşamak.
2- tüm olasılıkları düşünmek gerektiğinde en kötü olasılığı da gözardı etmemek, başımıza geldiğinde bizi şaşırtmaz. belki önceden hazırlıklı bile olabiliriz. burda kıstas duygu sömürüsü yapmadan düşünebilmektir.
sonuçta her olay insanlar için bir deneyim sunar.

kesinlikle hayatında kötü tecrübeler yaşamış insanların davranışıdır.
ben bu insanlardan biriyim.
olmaz dediğim her şey oldu, yapmaz dediğim herkes yaptı, söylemez dediğim herkes söyledi.
bizim de elbet hatalarımız oldu ama bunlardan ders çıkarınca önce tövbe ettik sonra da en kötüsünü düşünmeye başladık ki, tedbirli olup da bir daha taklaya gelmeyelim.
gelgelelim kararı veren yine allah.
umarım ilerisi için iyi şeyler yazmıştır.

murphey yasası pratiğidir.

bu yüzden hiçbir işe başlayamayan ben.

terazi burcudur.

yılların pesimisti olarak en kötü olasılığı düşünmenin hayatta kalma oranınızı arttırdığını söylebilirim. ne olabilir yeaaa dememişimdir hiç bir zaman ve pesimist olduğum içinde diyemem.

çok arabesk bir tutum. acılarla yoğrulur, olmayacak şeylere üzülür vs. değmez dedem.

güzel bir şey olduğunda daha çok mutlu olmayı sağlar.

atalarımız buna da bir söz söylemişler: işini kış tut yaz çıkarsa bahtına.

zihinde sürekli en kötü olasılığı düşünmek, belli bir süre sonra kaygı bozukluğuna neden oluyor. bir zamanlar sürekli zihnimde kurduğum en kötü senaryoları bir bilseniz, ne kadar da yaratıcı bir insan falan derdiniz bana herhalde.. terapistimin bu konuda bana kazandırdığı bakış açısı ile artık bayağı rahatlamış durumdayım. aldığım notlar şöyle: "kontrol edemeyeceğin şeylerle uğraşmamalısın, tüm yaşamı kontrol edemeyeceğini içselleştirdiğin anda rahatlayacaksın. şunu unutma, hiçbir zaman korkuların gerçekleştiğinde hayalindeki kadar kötü ve çözümsüz olmayacaklar. bundan sonra böyle rahatsız edici düşünceler geldiğinde "aman başıma gelince o zaman düşünürüm." de çünkü bu korktuğun düşünceler başına gelse bile o zaman şimdiki bilinç seviyende olmayacaksın. zor zamanlarda aldığın kararlara ve bulduğun çözüm yollarına sen bile şaşıracaksın."

murphy yasası'na göre her zaman en kötüsü olacaktır çünkü.

doğum aralığı 1980-1990 olan insanların ortak özelliği..

kabullenilmiş çaresizlik de diyebiliriz..
öyle evrene mesaj yollama ile geçmez..
sor bakim bahattin almış mı bin lirasını..

en kötü ihtimal karşısında bile altından kalkma kapasitesine sahip olup olmamayı tartma aktivitesi.

her şey güzel olacak cümlesini içselleştirmek kadar samimi olmayan çok az şey duydum bence. ya ölürsem mesela, ya ya komaya girersem. öyle şeyler.

aslında bu biraz garanticiliktir.

her zaman en kötü olasılığı düşünüp buna göre aksiyon alırsan o ihtimal karşısında fazla sarsılmazsın, kötüsü olursa zaten biliyordun iyisi olursa ne âlâ başım üstüne der devam edersin.

manyakların ve mutsuzların işidir.
uzak durun, melankolilerini başka yerde yaşayıp kös kös otursunlar.
siz keyfinize bakın.