herkesin çocuğunu üstün zekalı sanması

işte sırf bu yüzdendir ki çok iyi bir oto tamircisi,ressam, yazar vs olabilecek çocuklara zorla tıp hukuk okutuyorlar. yok kardeşim kapasite yok işte kabuk et. üstüne birde kapasitesi olmadığını söyleyenler ile küsmek kavga falan

insanlar çocuklarını kendileriyle kıyasladıkları için yaşanandır.
evet, ben iki lafı bir araya getiremezken çocuğum şiir yazsa üstün zekâlı derim.
evet, ben iki nota görünce aa müzik derken oğlan müzik yapsa üstün zekâlı derim.
evet, ben cin ali'yi becerip çizemezken kızım evler, ağaçlar çizse üstün zekâlı derim.

bir de bizimki komşunun çocuğundan bir iki ay önce konuşmaya başladıysa ohoo...
artık bizimki einstein mı olur ne olur nezdimde, allah bilir.
neyse,
herkesin çocuğu üstün zekâlıdır arkadaş, bırakın, elleşmeyin.
bir de; belki taktik deniyordur, bakarsın tutar: "fake it till you make it"

kuzguna yavrusu şahin gelir misali. gayet insani davranışları bile abartarak anlatanlardan bana da gına geldi. çocuğum olmadığı için onları anlayamıyorum. belki onlar için çocuğun "çişim geldi" demesi çok büyük bir şey ama bana çok olağan geliyor. saatlerce dinlemek istemiyorum açıkçası.

(bkz: aslında çok zeki ama çalışmıyor)

8 parçalık türkiye haritası yapbozunu yapan çocuğa einstein diyorlar ülkede. bütün veliler çocuklarının bilsem'e girebileceğini zannediyor.

eğitim o kadar yerin dibine sokuldu ki çarpım tablosu ezberleyen kişi zeki sayılıyor artık. bu ülkede herkez yazan öğretmen var yahu.

bizim milletin ortası olmadığındandır, çocuklarımızı ya yerin dibine sokarız ya da göklere çıkarırız. bizim olayımız bu maalesef..bizim ailelerimiz bizi "yapamazsın, edemezsiniz beceriksizsin" diyerek motive etmeye çalıştı. yani, onları yalancı çıkarmak adına, kendimizi kanıtlamak için çalıştık, çabaladık, bir yerlere gelmeye uğraştık. onların bu yöntemi bizde biraz işe yaradı belki ama beraberinde de başka sorunlar doğurdu. biz de o sorunları kendi çocuklarımıza* yansıtmamak için onları överek motive etmeye çalışıyoruz, işe yarıyor mu? bazen işe yarıyor, bazen yaramıyor... nesillerdir süren bu dengesizlik öyle bir çırpıda bitmiyor ama bizim çocuklarımız, daha dengeli olarak hayatı, kendilerini, çocuklarını yorumlayabilecek düzeyde olacaktır, en azından ben buna inanmak istiyorum.

şöyle bir sorunla karşı karşıyayız; matematiği süper, fen i süper ama çaydanlıka su koyup ocağı yakamıyor, kendi üstünü giyinemiyor, hep bir komuta muhtaç çocuklar;
kendi hayatını idamı ettirmekten aciz bir garip nesil yetişiyor; bu hale gelmesinde anne babalarının katkısı tartışılmaz, elini sıcak sudan soğuk suya sokturmaz, her dediğini hemen hiç vakit kaybetmeden yaparsanız olacağı bu; çocuk hastalık bilmiyor, yakınının ölümü nedir bilmiyor; çünkü çocuğu biz sterilize ettik, sorunlardan hep uzak tuttuk, eğitim hayatı etkilenmesin diye;

ama, "ayrılık sevdaya dâhil" misali, bunlarda hayatın parçası idi, bunları de yaşayarak öğrenmesi daha iyi olurdu, ama olmadı.

sonra çocuk süper zeki ame girdiği sınavda başarılı olamadı; neden? o gün moralim bozuktu, o gün karnım ağrıyordu, o gün sabah bilmem ne yedim midem bulandı; gibi olabilecek aksaklıklardan dahi sizi sorumlu tutacak kadar, sorumsuz bir nesil.

necip fazıl misali "bu gençliği karşımda görüyorum" ve maalesef çok kaygılanıyorum; biz ne yaptık kendi elimiz ile canavar yarattık sanki