heyecandan uyuyamamak

an itibariyle yaşadığımdır. bir hastaneden staj teklifi aldığım için çok mutluyum. ilk hastane stajımı gerçekleştireceğim. yarın evrak işlemlerini halledeceğim. ve çok heyecanlıyım. en son ne zaman böyle hissettim, hatırlamıyorum. ne olacak bu heyecanlı hallerim bilmiyorum. sonsuz y harfiyle "ay" demek istiyorum.* uyuyayım diye klasik müzik açtım, uyuyamıyorum. ha bir de bu satırları yazmazsaydım delirecektim.

uzun yola çıkmadan ya da ertesi gün sınavımın olduğu gecelerde yaşadığım sorundur. normalde dokuz dedin mi gözlerim kapanır.

dün gece başıma gelmiş dadlı hadise.

sanki herkes gibi ultra ders çalışmış gibi yarınki sınavdan ümitliyim. ya beklediğimden yüksek alır da atanırsam diye düşünmeden edemiyorum.

çok güzel hayallerim var sözlük. gerçekleşmeleri yarına bağlı değil ama yarınla olursa çok mutlu olurum. bunlar aklımda dönüp duruyor.

(bkz: allahım nasip et be)

güzel bir duygudur. hoş ben heyecandan uyuyamadıgım gibi, yorgunken uyuyamam, sarhoşken uyuyamam, kaygılıyken uyuyamam, korkarsam uyuyamam, bazen çok düşünmekten uyuyamam, sakinleşemezsem uyuyamam. evet ciddi uyku bozuklugum var. şöyle ki reçeteli uyku ilaçları içsem de uyuyamıyorum. bayılıyorum genelde yorgunluktan

yıllar öncesine gidiyoruz gençler bir anımı anlatacağım. biriyle buluşacaktım.sadece sanalda konuşmuşluğumuz vardı. insan canlısı bir tip değilim hani ne yapacağımı planlıyorum. aman diyorum kendime canını sıkmamaya çalış,surat felan asma ne bileyim.
onu göreceğim sabahı bekliyorum ama gözüme uyku girmiyor. sağa dön yok sola dön yok. kalktım banyoya girdim, sigara içtim. odamda bir oraya bir buraya yürüyorum felan. düşüncelerimi susturamamıştım bir türlü. tekrardan banyoya girdim felan derken yavaş yavaş gecenin maviliğinden kurtulurken çıktım evden. eve bile sığmadı duygularım. dışarda bekledim.
onu görene kadar içim içime sığmadı. yan yana geldiğimizde huzurlu hissetmiş olacağım herhalde omzunda uyuyasım gelmişti...

iş görüşmesinden önceki geceler sık yaşanan bir sıkıntıdır.

öldürmeyip, süründüren durumlardan birisi. o gece uzar, uzar, uzar. yatak batar, yastık rahatsız eder, ruhun içine sığmaz. hele ki bir şeyin sonucunu beklemek gibi bir heyecansa bitmez o gece. bir noktada sızarsın da sabah uyanınca hiç uyumamış gibi olursun. ruhun nefesindedir.

ölümü bekliyorum her gece gibi gibi ayarsız entryler girecek olan zıpır kadın yazarlar beni bulsun.

bazı geceler birlikte heyecanlanalım istiyorum. niye tek bekliyorsun kız zilli.

konu aforizma falansa o kolay şeey yaparız.

ölümü beklediğim kadar seni beklemedim falaaan diye sallarız yavv. bağlarız.

uzun süre* olmuş bunu yaşamayalı, demek ki doğru yoldayım. heyecan beni diri canlı tutuyor. ama artık uyusam iyi olacak.

30 yıllık bir anımı anlatayım o vakit.

15 yaşındaydım daha.
lise 1'e giden bir çocuktum. okul gezisi düzenlenecekti. samsun-ordu-ünye'ye gidilecek günübirlik bir turdu. ilk defa tek başıma arkadaşlarım ile şehir dışına çıkacaktım. çok heyecanlı ve aynı zamanda da çok mutluydum. lakin asıl sebebi okul gezisi değildi.
mehtap.
asıl sebebi mehtap idi. ben onun da geleceğini öğrenmiştim ve gitmek istememin tek sebebi oydu. öyle aşıktım ki anlatamam. okulda da bakışıyoruz felan, uzaktan bir iletişim halindeyiz lakin, ben çocukluğumda da girişken-atak bir tip değildim. açılmak için fırsat beklerdim, bulurdum ama konuşamazdım işte anlasanıza.s.s
gece oldu işte. sabah 5 te yola çıkacağız. bende bişeyler hazırlıyorum küçük bir sırt çantasına. hazırladım yatacak iken okul ceketimi kontrol etmek istedim cebinde tütün felan kalmış mı diye. paket sigara alacak kadar babamdan para alamazdım. o sebepten ya ondan çalardım ya da tek dal sigara alırdım. gerçi bütün arkadaşlar öyle yapardık. arama oluyordu çünkü.
her neyse.
ceketimi karıştırırken cebinde bir kağıt parçası buldum. küçücük harflerle yazılmış mektup desem mektup değil, not desem not değil. aldım elime titreye titreye açtım.
salak!
yazıyordu.
şok oldum sözlük. oturduğum yerde elim ayağım titredi.
bugün 2 defa sınıfın önüne geldin. seni gördüm ve kapıya geldim ama sen beni görmedin ve dönüp gittin. iki tenefüste de aynısını yaptın. neden konuşmuyorsun benimle salak!
"umarım yarında konuşmamak için otobüsten felan atlamazsın" deyip bitirmişti.
ya hu çıldırıcam.
ben, o günden sonra ki hayatımda dahil olmak üzere böyle mutlu olduğumu hatırlamıyorum. gözlerim dolmuştu, bir rahatlama gelmişti ohh dediği mi hatırlıyorum ve tanrıya "tanrım sana şükürler olsun" dediğimi(çocuk isen şayet o'nu dost zannediyorsun işte).
ben o gece sabaha kadar camda sigara içtim, hayallerden hayallere daldım sözlük.
böyle yıllar geçirdim, evlendim gittim, çocuklarımız felan oldu. tekrar diyorum, ben hayatım boyunca o gece ki kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum. benim heyecandan uyuyamadığım ilk ve tek gece o gecedir.

bu arada mehtapla konuştuk ve arkadaş olduk, sevgili olduk. 19 yaşına kadar birlikte idik. lise bitti benim askerlik zamanlarım geldi. ailesi ile tanışmaya gittim.
mezhepsel sebebelerden dolayı ailesi hiç ama hiç hoş karşılamadı. hatta babası bildiğin tehdit etti. biz aleviyiz, kalabalığız öyleyiz böyleyiz bilmem neler neler. çok alttan aldım, saygımı bozmadım ama yok nuh dedi peygamber demedi herif. mehtap arkada ağlıyor bir yandan. annesi de babasından yana oldu. evlenemezsiniz siz evladım dedi kadın.
daha askerlik yapmamışsın, mesleğin yok baban memur, üniversiteleriniz duruyor siz okuyacaksınız daha ne oluyorsunuz? bu acele ne? nasıl olacak çocuğum bu iş? diye kızmadan kızdı kadın bana. birşey diyemedim.
gözlerim dolu halde beni dinledikleri için teşekkür ettim, ellerini öpmek istedim. annesi elini uzattı ama babası istemedi. sadece baktı bana.
gözlerim dolu bir halde çıktım evden koşarak eve gittim.
annem biliyordu konuyu ama zamanını söylememiştim. ben böyle birşey yaptım annecim dedim şok oldu kadın.
olmaz demiştim sana yavrum. hem bizim çerkezlerin onlardan aşağı kalır yanı mı var? hadi onlar kabul etti diyelim bizimkilere nasıl anlatacaksın dedi. zaten babana'da çıtlattım biraz. gider ayak kendini öldürmesin bana demiş o'da.
en iyisi sen unut oğlum dedi ve annemde kapattı konuyu. ben unutmadım tabi ki. mehtapla anlaştık askerden sonra kaçacaktık birlikte. ne olursa olsun evlenecektik. ölüyordum ya hu!
velhasılı...
ben askere gittim geldim.
babası emniyet mensubu idi. herif tayinini istemiş, almış mehtabımı ve defolmuş gitmiş.
bulamadım, ulaşamadım. zaten ne yapabilecektim ki? bir komiser ile nasıl savaşabilirdim?
böylelikle zamanla soğuduk gittik.
bu da böyle bir anı işte.

bir not bırakmıştı ortak arkadaşlarımız ile. iki satır bir yazı.

"senden son dileğim unutma beni. her saat başında, her saat başında hatırla beni"

diye.

durur durur dinlerim bu şarkıyı. 30 yıl önce orduda geziye gittiğimiz de, yemek için girdiğimiz lokantada
çalıyordu.
iyi dinle demişti bana. sana söylüyor sana demişti. gülmüştük.
daha sonra çok ağlayacağımı bilmeden. o'nu hiç unutamayacağımı, hatta muhtemelen benimle beraber ölüp gideceğini bilmeden.

gece yolculuklarında yaşadığım durum.