hiç tanımadığınız bir erkeğin size çiçek vermesi

konuya ilişkin bireyi durup dururken şaşalatacak durumdur.

ağzına sokarım o çiçeği.

link

bu devirde, peşinden "elli lira abla" da diyebilir.
bu yüzden çok sevinmemek lazım.
*
*

şaşırmayın. nedeni impulse'dır.

safranbolu'da koreli bir beyefendi bana papatya vermişti. neyse ki k-pop hayranı bir genç kız değildim de teşekkür edip geçmiştim. ama insan tuhaf hissediyor. sen kalk taa nerelerden gel, benim memleketimin toprağından çiçek kopar da bana ver. çakala bak. lan az önce güzel bir anıydı bu, şimdi çok ırkçıyım. hemen chaby'e dm'den "go home" yazayım fjdjjd

anneler gününde, gittiğimiz mekanın sahibi hem bana hem anneme gül verdi. hoş oldu. ama bu sayılmaz. hiç tanımadığımız bir erkeğin bize çiçek vermesine karşı tepkimizi belirleyecek değişken çok. erkeğe, çiçeğe, ortama, zamana, üsluba, kendi ruh halimize göre değişir. yine de nereden baksam hoş bir davranış yahu. güzel bir sözcük bile bize ne kadar iyi geliyor, mis kokulu çiçek gelmez mi.

15.04.2018
sahilde çimene oturmuşum, arkadaşımla sohbet ediyoruz. o bir şey anlatırken gözüm daldı az uzakta annesinin elini tutup yürüyen bir erkek çocuğuna. o kadar tatlı ve minnoştu ki size anlatamam.
bir yere gidiyor oldukları belliydi annesi acele eder gibiydi. çocuğun bakışları ufak bir an beni buldu. kendimi hazırladım tam gülümseyeceğim kafasını çevirdi.
sonra annesine bir şey diyip hızla elini bıraktı. tekrar bana bakıp etrafı aramaya başladı. ne yaptığını anlayamadım tabii.
görüş açımdan çıkınca da önemsemedim. ama gülümseyememiş olmak içime oturdu yine de derken önüme biri atladı.
bizim şapşal bebe gidip ufak bir karanfil kopartmış nerden bulmuşsa. uzattı bana gülümseyerek. ben de gülümsedim kocaman.
"nerden çıktı bu?" diye sordum.
omuz silkti sadece. olduğu yerde hafif hafif sallanarak tepkimi ölçmeye çalıştı.
teşekkür ettim, bu sefer omzunu silkip gülümsedi.
annesi "oğlum gel buraya" diye bağırmasa ismini öğrenebilirdim. öğrenemedim. öğrenemeyeceğim de. olsundu
bir şeyler karaladığım defterime yapıştırmıştım kurutup, şöyle bırakayım..

benim için neden bu kadar farklı bir yer edindi ki?
belki ilk çiçek alışımdandır.
belki saf bir kalbin içinden gelmesindendir.
sen küçük çocuk, farkında bile değilsindir belki.
ama beni çok mutlu ettin.

bana verebilirsiniz. çok mutlu olurum.

eşcinsel olabilir derim...

ince hareket.
mümkünse kır çiçeği olsunlar.
yanlarında otlar olsun.
çok özenli olmasınlar.
refüjde açan gelincikler gibi olsunlar.
tatlı sade ama iyi eden cinsten.

art niyet aranacak bir durum yok ortada kibarlik yapmıştır öyle dusunurum teşekkür ederim.

sıradan
bir
çiçekse
eyvallah
birader
der
yoluma
bakarım.
nergis
verirse
çok
teşekkürler
derim.

ankara, 1995, aylardan haziran, kızılay postane önü.
hep yaşımız çıkıyor böyle anlattıkça, neyse saklayacak hâl kalmadı artık.
postanenin önündeki demirlere oturmuş kıskançlıktan aklını kaybeden sevgilimi bekliyorum. çıkmaya başlayalı 1 ay olmuş, olmamış ama nasıl kıskanç geri zekalı anlatamam. sınıf arkadaşım selam verdi diye ortalığı yıkıyor.
etrafıma bakınırken karşıdan elinde koca bir demet çiçekle son derece yakışıklı bir bey geldi ve aniden çiçekleri bana uzattı.
ayy nasıl şaşkınım anlatamam, çiçek kocaman, çiçeği veren çok hoş, benim sevgili kişisi aşırı kıskanç, neden ben, lanet olsun diye düşünüyorum.
sonrası azıcık kaosa sahne oldu. arkadaşları aracılığı ile daha önce hiç görüşmeden buluşmaya ikna edilen iki kişi, benzer şekilde giyinmiş iki kız, kızları karıştıran çiçekli adam, olaya anlam vermeye çalışan ve kavgayı başlatan geri zekalı kızılay'ın ortasında minik bir gösteriye imza attık.
akabinde kıskançla ayrıldık, çiçeği verenle bir süre görüştük, öbür kız ne oldu, haberim yok. güzel kızdı.
cep telefonlarının, sosyal medya platformlarının değerini bilin.