1.
yayınlanmasını takriben dönemin folk müzik kitlesinde onarılamaz duysugal hasarlara yol açmış 1965 tarihli bob dylan albümü. bugün albümün yarattığı perspektife bakınca bu fedakarlık aslında önemsiz bir detay olarak gözüküyor. şunu belirtmek isterim ki, bob dylan'ın sesinden şikayet edenler çoğu zaman aptal insanlardır. buna rağmen albümün atmosfer olarak yarattığı yoğunluk görmezden gelme ihtimalini tek başına ortadan kaldırıyor. albüm tüm zamanların en sağlam açılışıyla* başlayıp, dylan'ın söz yazarlığının zirve yapıtlarından bir parçayla* biter. sesine tekrar dönecek olursak, biri size doğruyu söylediğinde bu gerçek mi olur yoksa güzel mi olur? dylan'ın sesi gerçekti ve her şeyin ne kadar sahte olduğunu vurguladı. her şeyden önce bir sanatçıydı, herhangi bir müzik standardına bağlı değildi ve kariyerinin belirli dönüm noktalarında bu standartlara ihanet etmekten geri durmadı. tıpkı bu albümündeki 5-6 dakikayı geçen uzunluktaki şarkılarıyla(kapanış şarkısı 11 dakika uzunluğundadır) pop müziğin bir çok kuralını çiğnediği gibi. bob dylan her zaman böyleydi; sadakatsiz bir hayatta kalma uzmanı ve bir şair.
devamını gör...