hikayesini ağlamadan anlatamayan insan

insanların çoğu. mazinin zehri herkesin hikayesine sızdı çünkü. bugünü inşa etmeye bak. barikatları, bariyerleri devamlı kontrol et.
benim ağıda dilim dönmüyor.

bunlardan biriyim zannımca hatta öyle ki durduk yere ağlayabilirim, garip değil mi insanın kafasının içiyle hayatı ne farklı olabiliyor. dışarda binlerce insan varken kafasında yalnız olabiliyor. küçük prens gibi insanların içinde de yalnız insan.. ve bunca kalabalığın değil de içinin sesi yoruyor insanı hayret..

keyifli bir hikaye barındırmayan bir maziye sahip insandır.
şimdi örneğin ben radyo yayını yapsam, sadece konuşsam dinleyenler ya alkol komasına girer ya da kendini keser.
onun için fazla konuşmuyorum. insanları da karartmaya hakkım yok. bu karanlık benim, ta kendisiyim...