hollanda'da 1 yılda 7666 kişinin ötanazi ile hayata veda etmesi

sonuçta hemen hepsi, daha iyi bir alternatifleri olmadığı için veda ediyor hayata.
yaşadıkları sağlık sorunu nedeniyle, her geçen gün ölüme yaklaştığının farkında olan ve bu sürecin artık bir şekilde sonlanmasını isteyen binlerce insan...

saygıyla karşılamak gerek.

kaynak haber...

benim çok mantıklı ve doğru bulduğum bir şey. bu hakkın belli şartlar kapsamında bize verilmemesi de çok zalimce, ben şahsen ileride elden ayaktan düşüp kendi işlerimi yapamaz hale geldiğimde ve yaşamak artık "yaşamak" değil, ıstırap olmaya başladığında, insanlara yük olmak yerine bu yolu seçerdim.

konuya vakıf olmamakla birlikte hepsinin tedavisi olmayan acılı bir hastalığa yakalandığını düşünmediğim üzücü ötenazi istatistiği.

biz içinde bulunduğumuz ekonomik kriz dolayısıyla refah seviyesi bize göre yüksek olan batı ülkelerinden mutluluk fışkırdığını zannediyoruz* ama işin aslı farklı.

(bkz: maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi)ne göre insanı mutlu yapan tek şey para değildir. hatta para bu işin sadece temelini atar, binayı komple sen inşa etmek zorundasın. e hepimiz de inşaattan anlamıyoruz, çoğumuz harç karmayı bile bilmiyoruz.

insanlık olarak kat etmemiz gereken daha çok fazla yol var. dünyanın hiçbir medeniyeti henüz yaklaşamadi bile, yalnızca pakistanlıların bizim hakkımızdaki sanrılarının aynılarına* biz de batı ülkeleri için sahibiz. hepsi bu.

(bkz: ölüler sanıyor ki diriler her gün helva yiyor)

buradaki ölü, müreffeh ülkelere göre biziz.

hollanda nüfus bakımından avrupa'nın en yaşlı nüfusu olabilir. tam emin değilim ama orada kaldığım süre boyunca 85-90 yaş bandında bir sürü insan gözlemledim. gördüm daha doğrusu. son derece sağlıklı yaşıyorlar. ötenaziyi tercih edenlerin çoğu zannımca artık son demlerini yaşayan bu kesim. bunun birden çok sebebi vardır tabi de tahmin ediyorum yaşlı bakım evlerinin aşırı pahalı olması ile birlikte kimseye yük olmadan göçüp gitme istekleri. bu adamlar da var böyle bir durum. evet.

insanın ne garip bir kibir abidesi olduğunu zınk diye yüzümüze çarpandır.

birazdan bedenin bir et yığını olacakken ve bu dünyadaki diğer şeylerin üzerinde zerre etkin kalmayacakken diyorsun ki ben! ben yaparım! ısrarla o son anı bile yönetmek istiyorsun aklınca.

başkalarından daha iyi yaşamayı başardığın için ölümün de daha iyi olsun istiyorsun. mümkün olduğunca konforlu ve planlı. fukara acizler gibi fazladan acı duyarak ölmeye reva görmüyorsun kendini. aynı hastalığa yakalanmış olsan da ben diyorsun, ben ağrılara, acılara aynı ölçüde katlanacak biri değilim ki!