hüzünlü bir şarkıyı defalarca dinleyebilmek

o şarkının anlattığı hüzne inanmıyorsun demektir.

gençken ponçik bir hüzünlü şarkı tribal erkeğiydim, bu idmanlar sayesinde şu an sinirlerim alınmışçasına en darbelisini saatlerce dinleyebiliyorum.(bkz: swh)

uzunca süredir hüzünlü şarkılar dinlediğimden bir yerlerde hareketli, göndermeli, şen şakrak şarkılar duyunca utanıyorum sdflkfk

bu durumu yıkıklar iyi bilir, iyi ki varsınız

bir de sevdiğiniz insan büyüleyici sesiyle yorumladıysa dinlemeye doyamazsınız.şu an olduğu gibi.

ilk dinlendiğinde huzunlenilen mevzuya her dinlendiğinde tekrar donduren eylem. buna zihinsel çapa deniyordu sanırım.

ee bu şey gibi..
sıla/belalım ve
manuş baba/iki gözümün çiçeği

bir nevi kendine eziyettir aslında. bünye istiyor demek ki. yapacak bir şey yok. tüketene kadar devam.

(bkz: çivi çiviyi söker) mantığıyla gerekli zamanlarda yaptığım eylem. bir duyguyu yaşamazsan bitmiyor. bitirmek için dibi görmen lazım. hüzünlü şarkılar da buna gayet yerinde eşlik ediyor. tecrübeyle sabit, hüzünlü olduğunda, hüzünlü şarkıyı loopa alıyorsun, olayın şiddetine göre ortalama 57. seferden sonra içinden bir ses ehhh yeter bee diyor, arkasına birkaç tane serdar ortaç ya da tarkan'dan hareketli ama bakın burası çokomelli, eski şarkısını ard arda dinliyorsun, kendini hala hüzünlü hissedersen gel bul beni. bir şey yapamam ama sorun şarkıda değil, sendeymiş yavrum derim sıyrılırım işin içinden.

bizim hayatımız zaten hüzünlü maalesef.

bir daha sevmek için, heves mi kaldı?


eve geldiğimden beri tek dinlediğim şarkı. *