içe dönük

dış uyaranlardan çok kendi özner uyaranların dan etkilenen topluluk içinde kendisini yalnız ve kaybolmuş hisseden genellikle insanlardan kaçan kendi düşünce ve yaşantıları ile ilgilenmeye tercih eden sorunlar karşısında kendi kendine etme eğilimi gösteren kişidir.

yalnız kalmaktan hoşlanan insanlardır. sosyallik adı altında kalabalıklarda kendi iç sesinden kaçmazlar. az sayıda arkadaşları vardır. sıkıldım demezler çünkü kendileri ile çok güzel vakit geçirebilirler. boş muhabbetlerden, başkaları hakkındaki bitip tükenmez dedikodulardan kaçarlar. kendileri ile kalıp kendileri ne yapmak istiyorsa onu yaparlar. insanlarla olmalıyım dışarda olmalıyım zorunluluğu hissetmezler.

introvert

bu sosyal dünyada hayatta kalmakta çok zorlanan tiplerdir.

abartıyı bir kenara bırakırsak bir içedönük olarak tek başıma yaptığım bütün aktivitelerden çok zevk alırım. deniz kenarında yapacağım uzun bir yürüyüş bana bir arkadaş ortamında bulunmaktan çok daha fazla keyif ve enerji verir. gerçi sosyalleşmeyi de severim lakin bir süre sonra beni acayip yorar. kalabalık gruplarda var olamam, çabucak da sıkılırım zaten. iletişim becerilerim zayıftır, toplum karşısında konuşmak korkulu rüyamdır.

günümüz dışadönük toplum düzeni içedönükleri sorunlu tipler olarak görüyor olsa da içedönük olmak dışadönük olmak kadar normal bir durumdur. bunu toplum olarak aşmamız ve “senin niye hiç arkadaşın yok?” “niye çok sessizsin?” vb. gibi soruların sonunu getirmemiz gerekiyor artık. oldukça tatsız sorular çünkü.

ben de böyleyim. dışarısı sahte ve kolpa geliyor çoğu zaman. sahte olmayanlar da var elbet, farkındayım onların. maalesef sayısal olarak azınlıktalar.

dışa dönük insanların çoğu sahte. yaptıkları veya söyledikleri çoğu şeyin ardında başka bir niyet olduğunu düşünüyorum. ben onların arasına karışıp onlar gibi olmaktansa kendi başıma kalmayı tercih ediyorum. uyum için rol yapmak gerekiyor sanki. bu da haliyle kendinden ödün vermek oluyor. kısacası kalsın. sosyal olmasak da olur.