iftar sofrası huzuru

böyle bir şey var ya... yemin edebilirim ama ispatlayamam.

insan oruç tutmadığında bile ramazanda iftar sofrasına oturunca bir hoş oluyor. belki ramazan için özellikle özenilmesinden, lezzetli yemekler yapılmasından, belki sofranın hurmalarla zeytinlerle zenginleştirilmesinden ya da belki çocukluğunu hatırladığından...

ama aç açına yemek hazırlayan, sofra kuran kişi aynı huzuru hisseder mi bilemiyorum.*

(bkz: sordum sarı çiçeğe)

babalar tarafından memnuniyetle içine edilen huzurdur. oruç falan tutmam ama sofralar ramazanda hep daha gergin ve sinirli olur. kimse nerde duracağını nasıl tacir takinacagini bilmez.

sofrasında tadı tuzu kalmaz tek yemek yersiniz en sonunda tabagi alıp.

her şey bitmiştir, artık böyle bir derin nefes alınıp verilir. birde sohbet faslı varya, işte o sohbeti başka hiçbir yerde edemezsiniz. çok hoş bir duygu.