ıhlamurlar çiçek açtığı zaman

ıhlamurlar çiçek açtığı zaman

- ı -

dilimde sabah keyfiyle yeni bir umut türküsü
kar yağmış dağlara, bozulmamış ütüsü
rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü
gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana
şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

ay, şafağa yakın bir mum gibi erimeden
dağlar çivilendikleri yerde çürümeden
bebekler hayta hayta yürümeden
geleceğim diyorum, geleceğim sana
ne olur kesin bir takvim sorma bana
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

beklesen de olur, beklemesen de
ben bir gök kuruşum sırmalı kesende
gecesi uzun süren karlar-buzlar ülkesinde
hangi ses yürekten çağırsa beni sana
geleceğim diyorum, takvim sorma bana
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi
sen bir zümrüd-ü ankaydın, elim tüylerine deydi
sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi?
başka bir gezegende de olsan dönüşüm hep sana
kesin bir gün belirtemem, n'olur takvim sorma bana
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

eski dikişler sökülür de kanama başlarsa yeniden
yaralarıma en acı tütünleri basacağım ben
yeter ki bir çağır beni çiçeklendirdiğin yerden
gemileri yaksalar da geleceğim sana
on iki ayın birisinde, kesin takvim sorma bana
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

bak işte, notalar karıştı, ezgiler muhalif
hava kurşun gibi ağır, yağmursa arsız
ey benim alfabemdeki kadım elif
ne güzellik, ne de tat var baharsız
güzellikleri yaşamak için geleceğim sana
geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.


ıı

ıhlamurlar çiçek açtığı zaman
ben güneş gibi gireceğim her dar kapıdan
kimseye uğramam ben sana uğramadan
kavlime sâdıkım, sâdıkım sana
takvim sorup hudut çizdirme bana
ben sana çiçeklerle geleceğim
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman...

bilirsin ki burada değilim artık
ıhlamurlar çiçek açtığı zaman
gelir benim yüreğimde toplanır
dağların üstünden sıyrılan duman.
bir yanım mosmordur, bir yanım beyaz,
bir yanım karakış, bir yanım ilkyaz.
can evime bakışların saplanır;
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

ıhlamurlar çiçek açtığı zaman;
ne sen gurbetçisin, ne ben sılacı.
senden gayrısına bakmak mümkün mü;
gözlerimi esir alan dağlardan.
kapımı üç defa çalan postacı
“adresinde yok! ” diye notlar düşer,
eski adresimde bir hüzün eser;
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

eski adresimse kurumuş bir gül,
gizemli bir ıtır, domur domur kan,
yaba yaba yelde savrulur gönül,
firkatli turnalar geçer uzaktan.
dalgınlığım debimetre tanımaz,
başım çarpar bir gemi bordasına
düşerim bir girdabın ortasına
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

birden bezeklenir sevda haritam,
ıhlamurlar çiçek açtığı zaman
lâleler toplarım ben tutam tutam,
bizim için çalar kıvrak bir keman.
gök papatya, yer ise lâle bahçesi,
aşka ışık dokur kuşların sesi.
seninle hep aynı yerde oluruz;
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

kumaşı eprimiş üç mevsim geçer,
ilkyazla uyanır derin uyuyan.
tan sesine cıvıldaşır serçeler,
sevdadır alnıma namlu dayayan.
havuzuma ay ışığı dökülür.
bilirsin ki burada değilim artık,
ruhum yağmur yağmur göğe çekilir;
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

gülde çiy damlası... buzum sırçayım;
güneşe çarpınca param-parçayım.
bir emirgân’dayım, bir kanlıca’da,
üsküdar’da, beykoz’da, çamlıca’da.
şehir bir hançerken kan burgacında.
mekâna sığar mı bu dolu yürek?
bu sevda çeşmesi, bu deli yürek.
baylanır, beklerken baygın düşerim;
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.


- ııı -

saçlarına pütür pütür yapışmış,
gözlerinin rengi ile sıvanmış
bir avuç kuru çiçek topladım.
kırılıp dökülmesinler diye
sevgiyle, özenle tek tek topladım.
yürek fideledim zamana ve mekâna,
hasat vakti geldi yürek topladım.
belli ki bu yıl da vuslat gecikecek
aşıdır, serumdur, besindir her umut,
ey sevgili umudunu diri tut.
bedenim hür değil, mühlet ver bana,
er veya geç çıkıp geleceğim sana;
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

mevsimi geçiyormuş, geçsin varsın,
hep böyle dönüyor zaman tekeri.
biri gider, biri gelir mevsimlerin,
sonsuzluğu, diri aşklarla kucaklarsın.
acılardan damıtırsın şekeri,
sabrı da güzel olur çeyizi hazır kızların.
en ışıltılı çağında yıldızların
kaç bıldır öteden göz kırpar bana,
her umut bir yoldaş, her dert âşina.
sorma ıhlamurlar ne zaman çiçek açar
beni güneşin ortasına atsalar da
yanarım, pişerim, gelirim sana;
- ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

bahaeddin karakoç'un( 1930 - 2018 ) yazdığı sevilen şiir.

vakti zamanında, bir zamanlar istanbul'un insana huzur veren ve hatta ayrıcalıklı hissettiren bir boğaz semtinde; kuzguncuk'ta ve denize inen en güzel sokaklarından birinde ikamet ederken, eve on metre mesafede, sokak başını tutan ve yapışkan, ballı partiküllerini etrafa saçan dev gibi bir ıhlamur ağacı vardı. hala var da ben artık kuzguncuk'ta değilim çünkü ya o gidecekti ya ben; o kaldı ben gittim.

işte o ıhlamur ağacı ve onun gibi kuzguncuk sokaklarını dev cüsseleriyle süsleyen yine kendileri gibi dev cüsseli ama asırlık çınar ağaçlarıyla yarışan bütün ıhlamur ağaçları, haziran ayı geldiğinde çiçeklerini açar, dört bir koldan ifrazata başlar, şekerli, baygın kokularıyla hep birlikte beni baygınlığın ötesinde bir hale koyarlardı. eğer yolda yürüyorsam ağzımı burnumu örter, yok eğer evde isem giyotin pencerelerimi sıkıca kapar ve mahallelinin ağaçları önce uzun sopalarıyla döverek yerlere döküp sonra toplayıp torbalarına çiçeklerini doldurma ritüelleri bitene kadar da açmazdım.

ben ıhlamur çiçeği kokusunu hiç sevemedim. bu yüzdendir ki şimdi oturduğum cennete envai çeşit yüz ağaç diktim de ıhlamur ağacı dikmedim.

fazla örseledim güzelim bitkiyi, bari bir foto bırakayım en güzelinden.

beşiktaş'tan bildiririyorum, her yer mis gibi ıhlamur kokuyor.

ıhlamur ağacı, baharın en son çiçek açan bitkisidir. beklenmedik anda açan bu çiçekler ise kışa kadar kalır. böylece çiçekleri en uzun süren bitki de ıhlamur ağacı olur.

gelişinin "geç ama kalıcı" olmasından dem vuran şair, bu şiiri çok ince işlemiş. çok da sevdiğim bir şiirdir. ıhlamur ağaçlarının bu özelliğini bilince daha da güzel geliyor şiir.