ihtiras

tutku, şiddetli arzu, güçlü istek anlamlarına gelen kelime.

genellikle ''makam mevki hırsı'' için kullanılan kelimedir.

insanı en çok yakan şey, sahip olamadığı şey değil… sahip olduklarını yeterli görememesidir.

budist felsefe der ki: “acının kaynağı, arzudur.”
ve o arzu; bazen bir insanda, bazen parada, bazen takdirde, bazen geçmişte kalmış bir anıda şekil bulur.

ihtiras, kalbi kemiren bir susuzluk gibidir. içersin, doyamazsın. biraz daha dersin… biraz daha…

oysa huzur, “daha”da değil; “yeter” diyebilmektedir.

insan ihtirasıyla savaştıkça kendine yaklaşır.
arzularını tanıdıkça, gerçeğe uyanır.
çünkü anlam, her zaman fazlalıkta değil…
bazen bir çayın buğusunda,
bazen kalbini yakmayan bir gülüşte gizlidir.

ve en derin huzur, artık “istememeyi” öğrenmektir.

siz onun efendisi olursanız güzel olan ama o sizin efendiniz olursa cehennemi vaat eden olgu.