iktidarın dincilerin tekelinde olması

uzun bir süredir var olan durum. dinin yerine dincilerin demek daha doğru.
akparti ve rte' nin saz arkadaşlarına 10 saniye göz gezdirirseniz eşlerinin başörtülü, kendilerinin cuma namazlarını kaçırmayan, abdest almaktan elleri bembeyaz,* isim ve soyisimleri daha dini isimler olduğunu göreceksiniz.

dinler ve dinlerden doğan ideolojiler popülist iktidarların oyuncağıdır. yirminci yüzyıldan bu yana durum böyle demokrasilerde.

üst edit: başlık düzenlendiğine göre bu tanımda yapılan eleştiri geçerliliğini yitirmiştir. çünkü başlığın ilk hali iktidarın dinin tekelinde olması şeklindeydi.

olmayan durumdur.

iktidar dinin tekelinde olsaydı; bulundukları konumların, islami açıdan hiçbir geçerliliği olmadığını anlar ve istifa ederlerdi.

dini açıdan iktidarın konumlanması şu şekilde olur;

1) din devletin kontrolünde değil, devlet dinin kontrolünde olur.

2) dini açıdan meşru veya gayrı meşru sisteme uygun şekilde anayasal düzenlemeler gelir.

3) görev dağılımı çoğunluğa göre değil, ilmi açıdan yeterliliğe göre dağıtılır.

4) ahkam ilmi, ehil insanların elinde olur, gerektiği yerde; önemli konumlarda bulunan yöneticiler kolaylıklar azledilebiirdi.

5) yönetim şekli allah’ın koyduğu sınırlardır içinde şekillenir, başa gelen yönetici bu sınırlara riayet ederdi.

görüldüğü üzere yukarıda sayılan hiçbir haslet, yönetim tarzımıza yansımamıştır. sadece isim benzerliği söz konusudur. insanların isimleri üzerinden veya cuma namazı kılmaları baz alınarak; çıkarım yapmak, toplumun genelinin düştüğü hatanın sadece benzeri olup, yapılan yanlışın başka bir tezahürüdür.

başlığın benim yazdığım hali iktidarın dinin tekelinde olması idi. dine inanan insanların dindar birinin yönetmesini istemesi olarak bakarsak doğu toplumlarında iktidar dinin tekelinden çıkmamıştır.

üst edit: sağ derken liberal anlamında kullanmadım. fransız ihtilali öncesinde halk meclisinde vergiler hakkında görüşme yapılırken kralı destekleyenler onun sağına, krala karşı olanlar da soluna oturmuş. sağcı olmak kraldan yana olmak demek bugün de olduğu gibi. kral derken, biri çıksın her şeyi çözsün. devlet bize bakmıyor olayı.

ülke seçmeninin %65' i yani çoğunluğu sağ seçmen. sağ ideoloji de fransız ihtilaline kadar papanın elinden taç giyen hem dünyevi hem dini iktidarın birlikte oluşturulduğu bir ideolojiydi.

avrupa monarşi den cumhuriyete geçti çünkü kilise ve devleti ayırdı. biz de bunu denedik ama bizde bu olmadı.

#1735348 ülke seçmeninin çoğu sağ değildir. sağcı demek de akp li ya da mhp li demek değildir.

devleti kutsal sayan, siyaseçileri sürekli pohpohlayan, sürekli yöneticilerden medet uman, devlet beni atasın, yol yapsın, hastane, okul açsın, şuna ceza kessin diyen seçmen solcudur. türk milleti farkında olmasa da komünisttir.

süpergüç devletler de sağ görüş hakimdir. keşke sağcı olsa herkes ama nerede.

dinlerin iktidar yolunda en büyük silah olması durumu ezelden beridir gelen bir şey ama, 1400 senedir tekrarlanan "gerçek islam bu değil" tekerlemesi de ondan aşağı kalmaz.

bakın arkadaşlar dünya üzerindeki diğer her şey gibi dinler de insan yapımıdır. yani önemli olan kişiler değil islamdır tekerlemesi de asılsız. insan neyse din de odur. yoksa benim gaddarlık, savaş, kölelik gördüğüm kitaptan başkası sevgi, insanlık, ahlak vs çıkaramazdı.

din insandan ayrılmaz yani dini kim tekelinde tutuyorsa din de odur. ben artık dindeki saçmalıkları, çelişkileri vs geçtim onları yazmıyorum. muhammed'in evlatlığının karısına göz dikmesi bile yorum usülü ile hayra yorulabiliyor dinseverlerce.

ben ortada duran bir gerçekten bahsediyorum. din kimin tekelindeyse din odur. din nasıl kullanılıyorsa din odur. yoksullara yardım etmek için kullanılan din yoksulların dini olur, halkı aptallaştırıp iktidara güç katan din ise sarayın, zenginlerin ve artık yönetici sınıf kimse onun dini olur. dindarların en başta yapması gereken şey dini fahişesi yapmış sınıflara karşı koymak ve dini onların elinden kurtarmaktır. ki avrupa'da bunu yaptılar rönesans ve reform döneminde. din bu servetine servet katan siyasilerin ve bu tiyatroda kendine yer kapmaya çalışan muhalif siyasilerin elinden kurtulmadıkça ne dinciler huzur bulacak ne de din dışı unsurlar.

ama iktidar din sayesinde hakimiyetini perçinledikçe olay şöyle gelişti.

dinin nelere yol açtığını farkedenler dini terketti.
olan bitene gözünü yumanlar "gerçek islam bu değil" dedi.
bir kez olsun iktidarda olma yanılgısını hissetmek isteyenler ise "alnı seccadeye değen adamdır, ne yaparsa yapsın" dedi.

e peki bizim suçumuz neydi?

yanlış önermedir. çünkü geçmişte ecevit'in meydanları sallayan liderliği ve en son belediye seçimleriyle doğru profillerin doğru zamanda yer almasıyla kazanılan yönetimler dincilerin iktidarının yıkılabildiğini göstermiştir. bu ülkede asıl sorun muhalefetin ikinci cumhuriyetçi, yetmez ama evetçi, kürtçü ittifakının tekelinde olmasıdır. kılıçdaroğlu gibi hdp ile yakınlaşan bir chp liderinin, siyasal islamcı babacan ve davutoğlu gibi profillerin halen umut olarak şişirilmesi dincilerin iktidarını perçinlemektedir. bu kadar talan, hırsızlık ve hukuksuzluk olmasına rağmen toplumun genelinde kılıçdaroğlu aday olursa kaybedeceğine dair bir inanç varsa suçu halkı din, iman kisvesiyle kandıran dincilerde aramamak gerekir.