inançlı insan ile inanmayan insan tartışması

insanlık tarihinin en saçma tartışmasıdır asla netice alamazsın..

inanan kişi inancının ispatını yapamaz örneğin bir tanrının varlığını ispat edemezsin inanmayan insan yokluğunu ispat edemez..

inanan insan için çok mantıklı gelen şeyler inanmayan insan için tamamen hurafe ve hayal ürünüdür..

inanç bir ihtiyaçtır hem kişisel hem toplumsal..

inanmaya ihtiyacı olmayan insanı inandıramazsın..

inanmaya ihtiyacı olan insanı vazgeçiremezsin..

bunun akılla mantıkla bilimle hiçbir alakası yok..

eğer inanç bir ihtiyaç olmasaydı hindistan'da atom profesörü olmuş adam kıçı açıktaki maymuna tapmazdı...

o kadar sıkıcı geliyor ki artık. her şeye bir cevap verme isteği inançlı insanlarda mevcut. kardeşim bu saçma, böyle nasıl olabilir diyorsun; saçma sapan cevaplar veriyor. dünya 4,5 milyar yıldır var. eğer buna inanıyorsan dinlere inanman mümkün değil diyorsun , adam zamandan ve mekandan bahsedip uydurma cevaplar veriyor. artık banane istersen çay bardağına tap.

ikisi de insansa ve öyle olmaya gayretleri varsa çok tatlı bir tartışma olabilir.

ben şahsen tartışmam. inanç zaten kavram olarak akla mugayir bir şey. bu nedenle akıl çerçevesinde çözülebilecek bir şey yok.
bu konuda tartışmalar da aslında iki inanç arasında gerçekleşiyor. tanrının varlığına inananlar ve tanrının yokluğuna inananlar. tanrının olmadığı da bir inançtan öte giden bir durum değil. bencileyin agnostiklere göre çok boş işler.

genellikle sonuç alınması zor tartışmadır.
bence tartışma gerekszdir, inanç ve inançsızlık bir inanç meselesidir.

boş tartışma. iki farklı paradigma. sabah kadar tartış, boş. ikisi de geçmeyen bir paranın iki yüzü gibidirler. bir noktadan ters yöne giden iki çizgi gibidirler. ikisinin de argümanları ancak kendisini tatmin eder. inanmakta inanmamakta bomboş durumlar.

ölene kadar sürer.

inançlı inançsız tartışmasını yapanlar cahilse çok da şey etmeyin.

hiçbir yere varmayacak olan tartismadir . boşu boşuna nefes tüketmek. ateistin de bağnazı oluyor.zamanla öğrettiler.

eger bilgili ve medeni biriyle yapiliyorsa gayet guzel ve zevkli gecen tartismalardir.

eger boyle biri benimle bu konuda tartismak isterse tartisirim. buradaki amac karsimdakinin fikrini degistirmek degildir. aksine karsimdakinin bilgilerinden faydalanarak kendi yanlis fikirlerimi farkedip degismektir. aslinda her iki taraf icin de amac bu olmalidir. karsidakinin fikrini degistirme amacli yapilan tartismalarda bunu basaran kimseye gercek hayatta henuz rastlamadim.

ha bilgisiz oldugu halde tartismak isteyen olursa da ya iki uc cumleyle sustururum ya da evet aynen oyle kardesim der gecerim. artik o anki moduma gore.

net zaman kaybidir heleki taraflar fanatikse otur izle isteyen istedigini tapsin bana tapmadigi surece umrumda olmaz inanmayan zaten inanmiyor bana ne ikiside beni baglamaz

kısır, sonucu olmayan bir tartışmadır.
karşımdaki kişinin inançlı olması veya olmaması hiç bir şey fark ettirmiyor.
ahlaklı, erdemli bir insan olması her ikisinden de daha değerli benim için.

fakat;
inanç ve inançsızlık üzerine ikna etmek amacı gütmeyen, inançların ve inançsızlığın kişi ve toplum üzerindeki etkileri ve gelişim süreçleri hakkında paylaşıma dayalı, kimi zaman soru cevap kimi zaman da sadece kafa açmak için yapılan konuşmalar bilgi verici ve keyiflidir asla kısır, sıkıcı değildir.

gerekli bir tartışmadır ve gayet medenidir. eğer benim yolum doğru ise, güzel ise sen benim kardeşimsin sen de bu güzelliklerden mahrum kalma isterim çünkü insanlık bunu gerektirir. pisliğinde boğul deyip çekilip gidemem. eğer senin yolun doğruysa ben de sana intisap ederim.

sonuç itibariyle aklın yolu birdir, doğru yolu buluruz.

boş yapmaktır.

ben inanmayan insan kavramını idrak edemiyorum. bir dine inanmıyorsa bile bir hayat biçimine inanıyor. böylelikle huzurlu ve mutlu olabileceğini düşünüyor. yani inanan veya inanmayan diye kategorize edilen insanların tartışmasından daha güzel ne olabilir? ikisi de kendi yarattıkları metaforları kullanıyorlar, bu renk cümbüşü kadar tatmin edici çok az şey olabilir. son olarak ise lütfen bir şeyleri değerlendirirken keskin ayrımlar yapmayı bırakalım ve problemin özüne yaklaşmaya çalışalım.

iki tarafın da yalnızca kendilerini ilgilendiren tartışmadır

kim neye inanıyorsa inansın da yobazlık konusu beni irrite eden.