insan eşine aşık olmalı mı sorusu

bence şart değil. aşk, yarım kalmadır. mutlu sonla noktalanmama durumudur. kavuşamamaktır. aşk acı verir, çile çektirir. sağlam, uzun soluklu bir evliliğin temeliyse saygı ve mantıktır.
tanım: yanıtı kişiden kişiye değişen soru.

yasalarda böyle bir şey olduğunu zannetmiyorum. hukuki bir zorunluluk yok yani.

şart olduğunu düşünmüyorum. evlilik kararı alınırken mantık kuralları içinde kararlar vermek doğrusudur.
ama içinde aşk da varsa mantığın kaymaklı ekmek kadayıfı formuna döner ilişki.

hayır diye cevap verilecek sorudur. aşk, herkesin hayatında var olan bir şey değildir. fakat sevmek gerekir, sevgi de yoksa, eşimdir, hayat arkadaşımdır diyerek saygı göstermek gerekir.

erkeklere soruyorsun.. aşık degilim seviyorum.. kadınlara soruyorsun.. baştan asikdim.. zaman bunu sevgiye dönüştürdü.. evli olup eşine aşık olan yok mu allahasen?!?!

evliyim ve kocama aşığım çok şükür. aşık olmasam bir erkeğin derdini 1 gün bile çekemezdim herhalde. benim için aşk önemli bir motivasyon. şirket kurmuyoruz sonuçta niye o kadar saygı duyalım.

aşık olmadan biriyle birlikte yaşamak insanın kendine yapacağı en büyük haksızlıktır. sosyal, ekonomik veya başka nedenlerden ötürü bir insanın kapatıldığı kafesi kabullenmesi ve sevmesi gibi gelir bana.
aşk acı çekmek, çektirmek değildir ve olmamalıdır. aşk mutlu olmak ve mutluluğu paylaşmaktır.

engel olmam. olursa iyi olur, olmazsa tatsız olur. zorla da olmaz.
evlilik benim için ev arkadaşlığıdır. asgari müşterekte anlaşmak, sorumlulukları yerine getirmek ve ortak paylaşım yapmak bir evliliği yürütür. sevgi hatta aşk varsa bunların yanında işte o zaman uçurur.
başlarda aşık olsam bile 23 sene sonra aynı tutkuyla aşık olmam mümkün değil. şimdilerde bazen seviyorum, bazen görmek istemiyorum.
aynı şey kocam için de geçerli.

oldukta ne oldu. bir yerden sonra çekilmiyor.

#788139 bu tanımımda anlattığım gibi aşk, çok güçlü ve yıpratıcı bir duygu. aşk değil de sevgi olmalı. ama ben de aşık olarak evlendim, şimdi 20 sene sonunda geldiğimiz nokta ise, aramızdaki aşkın sevgiye doğru evrilmesi oldu ki olması gereken de budur çünkü aşk, bir insanın kaldıramayacağı kadar ağır bir duygu, o yüzden de ayarları bozuyor, gözleri kör ediyor, insanın bakış açısını daraltıyor ama sevgiye doğru evrildiğinde dengeli bir ilişki kurulmuş oluyor. *

beni insan aşık olmadığı bir insanla neden evlenir, nasıl ömür geçirir, nasıl o hayattan keyif alabilir ki gibi sorulara gark ettiren başlık. * *

en azından hoşlanmalı ve seksi bulmalıdır. mecburen, ayıp olmasın diye değil, isteyerek sevişmelidir. hal böyleyken bence bu da bir aşk olabilir.

köpeği bile olmalı.

ne saçma soru yahu! aşık olmadan bir ömür aynı hayat yaşanır mı, her türlü hali kabul edilir mi? katlanamazsın. eş olmak demek, bir hayatı paylaşmak demek. gerek tensel, gerek ruhsal olarak birbirini tamamlamak demek. bir şeyler hissedemediğin biriyle bir ömür geçiremeszsin. geçiriliyorsa da ortada mutlu bir evlilik yoktur, insanların yüzlerinden, konuşmalarına kadar belli eder. 22 yıldır eşimle birlikteyiz, sevmeden bu kadar zaman geçmezdi.

aşk tehlikeli ve bir o kadar da baş döndürücü bir konrtolsüzlük, şuursuzluk durumudur ve maalesef geçicidir. sevgi ile karşılaştırıldığında sevgi mutluluk aşk ise heyecan duygusuna benzetilebilir.

bence aşk, ilişkilerin yürüyebilmesi için sağlam bir temel değildir. ilişkiler mutlak sevgi, saygı ve sadakat ile yürür. aşk insanı körleştirir, şuursuzlaştırır, mantığı bloke eder.
insanın bilincinin açık olduğu hem duyguları hem mantığıyla hareket edebildiği ilişkiler doğru ilişkilerdir. aksi halde ilişki denen şey kişiler için yıpratıcı toksik bir durumdan başka bir şey olmaz, özellikle de tek taraflı yaşanan aşklarda.

ne mutlu aşk ile başlayıp yola sevgiye evrilmiş hislerle devam eden kutsanmış insanlara!

aşık olmadıgınız sevmediğiniz bir insana ; içiçe yaşamda tahammül edemezsiniz. sevgi mutlu bir evliliğin, mutlu ve huzurlu çocukların sırrıdır.