insan kalbi doğadan uzaklaştıkça katılaşır

amerikanın gerçek yerlileri olan kızılderililerin insanın tüylerini diken diken eden muhteşem bir sözüdür. insan denilen canlı; semavi dinlerde anlatıldığı gibi öyle eşref-i mahlûkat(yaradılmışların en şereflisi) değil tam tersine evrimleşmiş, konuşan esfel-i safilin(yaradılmışların en şerefsizi) bayağı bir hayvandır. kuzeydoğu avrasyanın doğacı felsefesine giren ve islam öncesi eski türk felsefesiyle inanılmaz benzerlikler gösteren kızılderili felsefesi, son derece doğayla barışık, ileri görüşlü ve panteist bir felsefedir. gerçekten de insanın kalbi, doğadan uzaklaştıkça katılaşır çünkü insan, doğanın bir parçasıdır. doğanın insana ihtiyacı yoktur ama insanın doğaya ihtiyacı vardır. nankör insanoğlu doğaya zarar verdikçe doğa, intikamını insan denilen kibirli vahşi canlıdan mislisiyle alıyor. kıyamet, ahir zaman hikaye; insan akıllanmazsa kendi sonunu kendi getirecek. evreni aşkın, hayalet, kadir-i mutlak tek tanrı fikri; dünya'nın en tehlikeli ve vahşi fikridir. tanrı, evrenin dışında değildir tam tersine evrenin ta kendisidir. dolandırıcı çöl sıçanları sami ırkından[semitik] ve onların uydurduğu semavi dinlerden uzak durun.
kızılderililerin günümüze dahi ışık tutan doğacı ve panteist muhteşem felsefeleri

insan kalbi yaşlandıkça yumuşar

şamanizm can dır.