insanın deli olduğunu kabullendiği an

deliliğine çare olmadığını kabullendiği an ile aynı an olabilir.

akıl ve ruh sağlığımı iyi görmüyorum. arkadaşlar ben maalesef bir deliyim. ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.
çok zor.
çok zor.

edit, hayır merak etmeyin. havalar çok sıcak. aşırı stres yaptım. bir şey yok.. geçer.

ılk halusinasyon gordugumde ve bu duzenli devam ettiginde kabullenmistim. 2 senelik psikiyatri tedavisiyle duzeldi diyebilirim ama.

insan olmayı bilemem de yaşamak tam bir delilik. zıvanadan çıktı her şey. ne dünyanın gündemini ne de kendi yaşadığın ülkenin gündemine yetişebiliyorsun, gelecekte bir umut yok. insanın tutunabileceği hiçbir şey kalmadı.

günden güne daha da b.ktan bir yere gideceğini bildiğin bir yolda, sağına soluna ebleh gibi bakarak yürümeye devam etmek çok tuhaf. sonra da diyorsun ki, aşık olsam her şeye iyi gelir. sıssıs

gerçekten delirmiş insan kendine deli demez, rahat olun.

''ben deli değilim, aklım başımda!'' diye çıkış yaptıktan hemen sonrası.