insanlar büyüdükçe hayallerinin küçülmesi

gerçeklerle yüzleşmekten sebeptir

büyüdükçe küçülüyor her duygu içimizde çünkü. ya da üstü tozla kaplanıyor. çocukken güvenmekten, sevmekten korkmayan cesur benliğimiz büyüyüp o darbeleri yedikçe kırılmanın ne kadar acı verdiğini özümsüyor. korkar hale geliyoruz tekrar güvenmeye, sevmeye. çocukken daha cesur oluyoruz her anlamda. ama yapma düşersin, yapma canın acırlarla büyütülen benliğimiz günü gelince hayalinin peşinden koşarsa düşeceğini zannediyor. ufak bir tökezlemeyle vazgeçiveriyoruz hemen.

benimkiler büyüyor benimle birlikte; çünkü büyüdükçe öğrendim hayal kurmayı. eskiden kısıtlarmışım kendimi hep, büyüdükçe hem kendimi tanıdım hem de ne istediğimi buldum. arzularımızın farkındaysak onlara ulaşmaktan korkmamalıyız.

olasılık öğreniyorlardır.

her şeye zamanında ulaşan
her şeye fazlasıyla doyan insanların başına gelen nahoş şey.
her şeye zamanında ulaşmayan insanlar
sürekli hayal kurar.
her hayali bir öncekinden büyük olur.
hayata güzel başlayıp, orta yaşlı olunca güzelliği azalanlarla,
hayata güzel başlamayıp, orta yaşlı olunca güzelleşenlerde olduğu gibi.
herkesin her şeyin dönemi ve zamanı bellidir.
kimse bir şey kaçırmaz.
kimse bir şeyi fazla yapmaz
o yüzden kimseyi kıskanmaya gerek yok.

bir realite artık instagrama televizyona bakarak bende dünyayı gezicem görücem derdim annem de gülerdi neden güldüğünü şimdi anlıyorum şimdiki hayallerime bakınca arada uçurum var

doğru bir tespittir. eskiden ölüsü 17 cm olmadan asla diyordum. şu an 13 cm'i bulunca öpüp başıma koyuyorum.

küçükken dünyanın nasıl bisey olduğunu bilmiyoruz çünkü. büyüdükçe hayat hayallerimizin gerdek olmayacağını bize öğretiyor. nasılsa olmayacak deyip kurmuyoruz artık.

realist düşünceler ve realist olduğumuza ikna olduğumuz karamsar bakışlar geliyor zihne. deneyimler, deneyişler, hayal kırıklığı gibi bir sürü etmen de geliyor tabi. malzemeler çorba oluyor, çorba tek bir isim alıyor ve basitleşiyor hepsi. büyüdükçe de hayallerin küçülüyor, basitleşiyor hepsi.

hayatın sillesini sağ ve sol kroşeler ile bünyede özüttüğümüzdendir.

havuzum kapalı ve ısıtmalı olsa negzel olurdu diyorum, hayat el hareketi çekiyor.

o zaman ben bir devim

aslında hayallerin küçülmesi demek doğru değil diye düşünüyorum, hayallerin daha gerçekçi hale gelmesi durumu oluyor. çocukken elbette ki hayal gücü kavramının uzun uzadıya genişliğinde, dilediği gibi hayaller kurabiliyor. ha insan büyüdükçe hayal dünyası, hayal gücü mü azalıyor, bana göre hayır. ama azalan şey daha gerçekleştirilebilir şeylere dair hayal kurma hali olduğu için sadece hayaller belli bir noktada öylece kalıyor. bence buna küçülme diyemeyiz. tek kelimeyle açıklamak gerekirse, gerçekçilik.

siradan 1 gercek. cunku realistlesirsin.