insanlara ekonomik durumuna göre değer vermek

var olan bir gerçekliktir.

eve gelen misafirin eğer çok kazanıyorsa daha çok saygı gördüğü yadsınamaz bir gerçekliktir.
çok kazanan "ağır misafir" adını alırken, o kadar da kazanmayan normal misafir olarak kabul ediliyor.

kimse ekonomik durumundan ibâret değildir.

sürekli karşılaştığımız bir durumdur ve bana bir nasrettin hoca fıkrası olan ye kürküm ye fıkrasını hatırlatır

gold diggerların en sevdiği.

şüphesiz ki çok doğru bir tespit. zenginin malı senin cebine girmez ama olsun onun zengin olması bile değer görmesi için yeterdir. sebep? işte ben bunun sebebini anlayamayacak kadar saf kalpli bir insanım. ince hesabı asla yapamıyorum.
fakat hangisi iyi orasını çözemedim.

çocukken çok çektiğim durum. ekonomik olarak çok kötü değildik ama marka takıntısından çocukken bile dışlayan insanlar vardı mahallede. hiçbir zaman orijinal nike adidas giyemezdim. yaşım 23 olacak hâlâ da böyle takıntılarım yok ve hiç giymedim. 11 yaşımdayken yaşıtlarım hep giyerdi ve beni aralarına almazlardı. sanırım o zamandan kaldı, dışlanmasam da rahat edemem marka takılan insanların yanında. yaklaşmaya çalışsalar ben bir ilişki kurmam. marka nefreti oluşturdular bende.

maddi durumu iyi olan biriyim ve bu nedenle bu tarz kişileri çekiyorum, ki bunlar düşünüyorlar ki biz bunu anlamıyoruz.. üzücü gerçekten..