insanları hayatından çıkarma eşiği

varolduğunu düşündüğüm eşiktir.

herhangi bir insanla ilişkimi bitirdiğim zaman, eğer tatsız biçimde sonlanmamışsa, düşünceler peşimi bırakmıyor. herhalde bir açık kapı kalmış olacak ki oradan süzen ışık ve esinti bana umut veriyor. ama bu umudu kimseye belli etmeden, kendimden bile gizleyerek yeşertiyorum.

fakat bir eşik oluyor. bir şey görüyorum, duyuyorum, hatırlıyorum. o andan itibaren aklımdan kesin olarak çıkmış oluyor.

şimdi, bugün de öyle bir eşikten geçtim. bana öğrettikleri için teşekkür edip düşünmeyi bırakmam gerekiyor. zaten birkaç aydır, eski hissizliğime kavuştum. eskisi kadar sevmiyorum, sevinmiyorum, üzülmüyorum.

ama artık onu görünce üzülmekten korkuyorum. demek ki artık onu değil kendimi düşünüyorum. hayatta aşktan çok daha önemli şeyler var. dostluk bunlardan bir tanesi. dostuma teşekkür ederim. her zaman yanımda olduğu, ilk aşkımın sızlanmalarını hep can kulağıyla dinlediği için.

bana kattığın her bir şarkı, her bir his ve heyecan için teşekkür ederim. sen burada olmasan bile, emin ol hepsini hissettirdin. şimdi seni habersiz bir şekilde sevdiğim gibi, yine aynı şekilde seni sevmeyi bırakıyorum.

bir daha seninle alakalı hiçbir şey söylemeyeceğim, yazmayacağım. küs gibi değil, elveda gibi. biraz arabesk olacak belki ama bundan sonra seni düşünmek bana yakışmaz sanırım. kötü hissederim.

kendine iyi bak, çok mutlu ol.

yüzüne bakınca midem bulanmaya başladıysa..
o yüz artık bana bir anlam ifade etmiyorsa.. hiçe sayarim.. geçmiş de ne kadar güzel seyler yasanmis olsa da ..bende ki durum -vazgeçtimm-senden ..

(bkz: aptallığa tahammül sınırının zamanla azalması)

mecburiyetten yapılanı da vakidir. tüm zorluğuna rağmen sizi mecbur etme sebeplerinin hayatınızdaki karşılığı tartışmaya açık değilse müspet sonuçlar doğuracağı kesindir.

yaşam dönemeçlerinde olur.
işten ayrılırsın, oradaki insanları hayatından çıkarırsın,
eşten dosttan ayrılırsın, onunla beraber tanıdığın insanları hayatından çıkarırsın,
bir şehirden taşınırsın, o şehirde yaşayan insanları hayatından çıkarırsın.
fazla gelen insanlardır onlar, dönemeç bahanedir.
bardağın taşan damlalarıdır.

bi insan hep senin ittirmenle ilerliyor, hep senin emeginle cabanla yaninda kaliyorsa ve sen emegi cabayi biraktiginda her sey yarim kaliyorsa o insanin etrafinda tutmanin bir anlami yok. o insan yorar seni.

baskalarini kazanmak icin kendinizi kaybetmeyin..

benden alacakları kalmadığını hissedenlerin beni yormadan geldikleri gibi gitmelerinden dolayı hala göremediğim eşiktir.

çok ciddiye alınmaması gereken bir durum. o kendisini belli eder.

o eşiğimi hiç bilemiyorum. mantıklı bir sebebim olmadan da insanları hemen hayatımdan çıkarabiliyorum. amaan uğraşamam deyip sosyal medya hesaplarımdan da çıkarıyorum en son aramasını da engelleyip komple yok ediyorum. biraz ergence bir davranış olabilir ama huyum bu.

çok yüksek.
o kadar yüksek ki bi giren bi daha çıkamıyor.
son zamanlarda bu konu üzerinde çalışıyorum.

bana yapılan her şeyi konuşmaya çalışırım eğer konuşarak halledemediğimi düşünüyorsam sessizce onların hayatından çıkarım ve bir daha da dönüp bakmam.

sık sık sorun çıkarmaları, ayak bağı olmaktan başka bir şey yapmamaları.

canımın istemesi bu kadar.