insanları memnun etmenin pek mümkün olmaması

kendimden bildiğim acı gerçek. çalışırsın, iş hayatının zorluğundan ve trafikten şikayet edersin, tatile gidersin oteli ya da ortamı beğenmezsin, çalışmazsın, oturmaktan canın sıkılır, oflayıp puflarsın. insan denen canlı kuşkusuz tam bir nankör ve hasta.

(bkz: herkesi mutlu edemezsin çünkü sen lahmacun değilsin)

bunun için çabalarsan hem başaramaz hem de üzülürsün. bunu en iyi anlatan söz şudur: "başarının sırrını bilmiyorum ama başarısızlığın yolu herkesi memnun etmeye çalışmaktan geçer."

yahu önce kendinizi memnun ediniz efenim, hayat kısa hele bu ülkede hergün daha da kısalıyor yıpranıyoruz. çatara patara dayak yerken milleti düşünmenin elle tutulur bir yeri yok kendinizi kurtarmaya bakın. ne kadar memnuniyet mutluluk koparırsak o kadar iyi, sizin memnuniyetinizden memnun olan da çıkacaktır illa ki.

tabi ki mümkün ama her insanı değil. küçücük şeylerden mutlu olabilen, yaşadığı günlük sıkıntıları hayatının merkezine koyup abartmayan, şükür duygusuna sahip insanları memnun edebilirisn ve o insanları memnun ettiğinde sen de memnun olursun.
ama çözüm insanı değil sorun insanı olan, hayattan zerre keyif almamaya, karşısındakinin enerjisini emmeye, dertleriyle (sanki bi dertli kendisiymiş gibi) karşısındakini boğmaya ant içmiş, şükür duygusundan yoksun, isyankarlığı hayat biçimi haline getirmiş insanları memnun edemezsin. zaten onlar memnun olmamaya programlanmışlar. böyle insanlara fazla maruz kalmak sonunda onlar gibi olmaya yol açar aman dikkat!

kendinizi memnun etmek için uğraşın o yüzden. ne yaparsanız yapın birine batacak illaki. arkanızdan konuşan önünüzdekini yesin.

insanina baglidir, salak arkadaslariniz varsa dunyalari versen bile memnun edemezsin

memnun etmeden kastidiniz mutlu olması ise kız arkadaşlarımla sadece konuşmam yetiyor, ufak şeylerden mutlu olan insan daha cana yakındır

(tamamen tecrübelere dayalıdır bu yorum tabikide)

ne yaparsan yap insanoğlu memnun olmaz hep daha fazlasını isteyecektir. çiğ süt emmiş ademoğlu sonuçta.

bireyselliğini tamamlayamamış insanların serzenişidir. önce kendinizi gerçekleştirmelisiniz. ardından fikrine değer verdiklerinizin görüşüyle onların da mutlu olacağı güncellemeler yapabilirsiniz.

kendini memnun et, enayi misin de başkasını edeceksin. canım istedi yaptım, keyfim ve kahyası öyle karar verdik, yaptık. ben yaptım oldu. başkasına ne!

o benden bunu bekliyor, şu benden onu bekliyor diye diye ömrünüzün hatrı sayılır bir kısmını bu tür beklentilere cevap vermek için tüketiyoruz. yer yer beklentileri karşıladığımız da oluyor karşılayamadığımız da. tek yaptığımız ise çoğu zaman tam olarak neyin nereye varacağanı bilmeden kestiremeden çaba sarfetmek. çoğu zaman da karşımızdakiler doyumsuz oluyor. 1 istiyorlar yapıyorsun neden 2 yapmayasın ki diyorlar. 2 yapıyorsun 3 istiyorlar 3 yapıyorsun 4… bunların boşa olduğunu geç de olsa anlamış birisi olarak sözü daha fazla uzatmadan nietzche’den bir alıntıyla bitirmek istiyorum. fakat ben ağır bir yük taşımaya mecbur olduğum için sizi hafife alacağım. benim demetimde böcekler ve kanat kurtları bulunuyorsa ne çıkar. gerçekten bundan ötürü yüküm ağırlaşmaz. ve ey zaman adamları, büyük yorgunluk bana sizden gelmemeli.