mavi yakaların hiçbir şeyden memnun olmaması

artık beni canımdan bezdiren durum. hep daha fazla maaş, daha az mesai…

bilenler bilir 75 mavi yaka 15 beyaz yaka çalıştıran bir fabrikatörüm. türk ekonomisinin damarlarından biriyim anlicanız.
bunca yıldır ayaktayız ama artık canımdan bezdim.
yemek verirsin beğenmezler, neymiş sürekli kuru fasülye nohut yiyorlarmış. dışarıda bi tabak kuru kaç para haberin var mı senin?
prim veriyorum, suratlar beş karış. neymiş 1000 lirayla ne alınırmış. senin sülalende hiç emekli olan yok mu be adam.
mesaiye kalınacak diyorum, fazla mesai ücreti istiyorlar. e verdiğimiz maaş nereye gidiyo o zaman? sigorta falan saymıyorum bile. bes bile yaptık yahu.
bu fabrika üretiyor ki mesaiye kalıyor.
bunu bile çözümleyemiyorlar.
bazen diyorum sat gitsin ya. sat, parayı yatır bankaya faizini ye. ne uğraşacağım bu şükürsüzlerle. ama işte geçen sene aldığım 50 metrelik yatın taksiti var…

aslında hep o sendikacı denen yılanların yüzünden, gelip aklını bulandırıyorlar işçilerin.
risk alıp girişim yapıyoruz, neredeyse bana ortak olacaklar.

keşke herkes beyaz yaka olsa ya. muntazam çalışıyor çocuklar. ne grev bilirler, ne fazla mesai ücreti, helal kazanç peşinde hepsi.

meyse gidip kameradan üretim hattını izlicem daha.

yakanın rengindendir o. biz ilkokuldayken gri önlük giymiştik mesela, herkes mavi giyerken. okulların seçtiği mavi de bok gibi oluyordu afedersin. gri mis gibiydi. her şeyle uyuyor.

yani, diyeceğim, mavi yerine gri yaka verirseniz bence sorunları çözülür. her şeyle uyumlu olabiliyor çünkü.

beyaz yakayı tüm gün oturmakla suçlamaları da çok ilginç. halbuki oturarak maaşınızı ben ödüyorum. ilginç. bunlarda takım ruhu yok b.klama ruhu var.

aslında memnun olamamak değil, hayatın yükünü omuzlarında taşımanın getirdiği yorgunluk ve sabırsızlık.

işçiyiz, herşeyden memnun olursak tepemize çıkarsınız patronlar ve yancıları(beyaz yaka).mavi yaka, beyaz yaka vs. sınıfsal ayrımına kapılmışsanız eğer. mavi yakadan daha çok çekeceğiniz var haberiniz olsun.