insanları oldukları gibi sevmek

günümüzde çoğu kişi, insanları oldukları gibi sevmek yerine sevdikleri gibi oldurmaya çalışıyorlar. ne kadar acı. her şeyiyle, artı ve eksileriyle neden sevmiyoruz kimseyi? bu mükemmelleştime çabası niye? oysa bizi insan yapan şey kusurlarımız değil mi? zaten estetik de bu kusursuzluk çabasından doğmadı? şimdi birçok insanın çekik gözleri, kaydırak gibi burunları, kocaman dudakları var. peki neden? üstelik sadece dış görünüş de değil karakteri de aynı şekilde eğip büküp kendi kalıplarına sığdırmaya çalışıyorlar. oysa aşk insanın kendinde eksik olanı bulmasıdır, tamamlanmaktır. bir insanı olduğu gibi kabul etmeliyiz ha öyle de kabul edilebilir bir yanı yoksa elden ne gelir?

tahammül gerektirir..

sevilmeyecek yan bulursam elerim, kendimi yoramam. next.

bazılarının yapamadığı.

"beni herkes olduğum gibi kabul etsin. her yerde istediğim gibi hareket edeyim, konuşayım. her şey benim gönlüme göre olsun." diyenler yapamıyor bunu genelde. oldu paşam! seni olduğun gibi kabul edelim ama sen kimseyi kabul etme. hassköy derler adama.