insanların cahilliğinden nefret eder duruma gelmek

insan okumamış olabilir anlarım; ama şehir hayatında yaşayıp cahil ve görgüsüz kalmasını, kendisini yetiştirememiş olmasını anlayamıyorum. cidden artık bu insanlarla hayatın bir yerinde karşılaşmaktan yoruldum. adres sorar; siz tarif ederken teşekkür bile etmeyip çeker gider. aracınızı park edersiniz; hayvan oğlu hayvan aracını şoför kapınıza sıfır park eder. kırmızıda beklersiniz; sarı yandığı an kornaya asılır. döneceği zaman ufak bir parmak manevrası ile sinyal verecektir, onu yapmaktan bile acizdir. merhaba dersiniz cevap vermez. cenaze bilmez, hasta bilmez, çocuğun ne zorlukta uyutulduğunu bilmez kornaya asılarak konvoy yapar. hay öyle âdetin içine ben!!! banane senin düğününden, insanları rahatsız etmeye hakkın var mı?

oysa bir merhaba demek, güleryüz göstermek, teşekkür edebilmek, insanları rahatsız etmemek zor bir davranış olmadığı gibi, iyilik değil görgü kuralıdır. ancak cehalet görgüyü de esir almış, tedavi edilmesi gereken, toplumumuzun bir çoğunda görülen bir hastalıktır. zira bu saydıklarımı zannediyorum ki birçok arkadaşımız yaşamıştır.

kardeşim günümüzde cahillik bir tercihtir kimse maval okumasın.

uyduruk bir telefon ve internete sahipsen tüm dünya elinin altında.

türkiye gerçeklerinin farkına varmayıp insanlardan nezaket beklemek çok saçma.

biz böyle bir topluluğuz yapacak bir şey yok.

aslında yapacak bir şey var o da eğitim. ama bu bilincin gelişmesi için de bir elli yıllık süreç var. biz de o dönemlere yetişemeyiz. neyse gelecek nesiller daha iyi bir ortamda yetişir umarım.