bir feyyaz yiğit tespitidir.

aptal (kitap) isimli romanında bu tespiti yapar feyyaz yiğit. ilk okuyuşta anlamsız gelse de aslında bardağı taşıran son damlaya yapılan bir atıf olarak okunduğunda insana anlamlı gelecektir.

her şeyin üst üste geldiği ve hayatın artık dayanılmaz bir zaman döngüsüne evrildiği dönemlerde bazen, herkes değilse bile bazı insanlar bu yaşam denen kargaşa ve kaos yığınına kendi elleriyle son vermenin mantıklı olabileceğini düşünür. uzun tanımlardan hoşlanmayan insanlar için şöyle diyebilirim aslında: bazen insanlar intiharı düşünür.

kitabımızın kendini aptal biri olarak tanımlayan kahramanı intihara çok yakındır. ve şehirlerarası bir otobüs yolculuğu esnasında kafasında bu düşünce ile yolculuk etmektedir. muavinin verdiği topkeki açmak için hamle yapar ve topkek hemen açılır. siz de bilirsiniz ki bu tür ambalajlar bazen kullanıcıya zorluk çıkarır. ama aptal kahramanımız böyle bir güçlükle karşılaşmaz.

aptal kahramanımız bu topkek ambalajını açamasa beklediği o son damla kişisel zaman döngüsüne son vermek için kendine bir imkan verecek ama olmuyor işte.

hayatın boyunca intihar fikri aklıma hiç düşmedi. ama intihara bir topkek kadar yakın olmanın ne demek olduğunu anlayabiliyorum. insan bazen yoruluyor keskin ustura ağzında yaşamaktan. ben kaptanın yalancısıyım.
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"insanoğlunun intihara bir topkek uzaklıkta olması" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim