instagramı laf sokmak ya da ayar vermek için kullanmak

"ben lafımı ortaya goduuum; beğenen alır, beğenmeyen bırakır geder!" demenin kitlelerin şahitliğinde ve "lafını" baya geniş bir çemberin ortasına bıraktığı için, geniş çemberi oluşturanların*, ortak söylenen pizzadaki son dilimi almadan önce olduğu gibi birbirlerinin gözlerine bakmasına sebebiyet veren durumdur.

bir ara sektörden ekleyen kadın arkadaşlar vardı, birebir tanımıyorum ama elbette ortak arkadaş var ve herkes birbirini gıyabında tanıyor az çok. bunlarda vardı bu hastalık. bunların erkek versiyonları da türedi bir ara.

evde böcek görmüş gibi fark ettiğim anda sıkıyorum domestos fıs fıs formunu ve kapıyı pencereyi kapatıyorum sıkı sıkı.

bana ne senin varlığından, bunun kıymetini bilmeyeni yokluğunla cezalandirmandan. sessizce de yapabilirsin bunu...

neymiş efendim; onu allah'a havale etmiş... peki ben niye aranızda geçen her şeyi öğrendim şu an?

onu kalbimden vuranlar sürüne sürüne sürüne kapısına gelecek, karşısına geçip kıs kıs gülenler de diz çöküp ağlayacakmış... off amaaaan, bu nalan şarkısıydı. tamam tamam.

zamanında eziklendiği veya hakkı yendiği için içinde biriken öfkeyle baş edemeyen insanların yaptığı pasif agresif davranış gibi geliyor bana. mesela; iş ortağı tarafından kandırılmış bir adam, zamanında hakkını arayamamış, içindeki öfke de bir türlü dinmemiş, işte instagramda öyle imalı sözler paylaşarak ortağına mesaj vermeye çalışıyor. kadınlarda bu iş, daha komplike. instagram bir taşla 3-5 kuş vurma imkanı sunuyor onlara. bir imalı söz paylaşıyorlar, kayınvalide, elti, görümce vs. artık laf sokmak istediği kim varsa onlara toplu mesaj göndermiş gibi oluyorlar. kendi aralarında bana mı dedi, ona mı dedi diyerek yesinler birbirini, ohh sefam olsun modunda takılıyorlar kadınlar, kadınlarımız.*

sırf bu yüzden, geçen gün yaptığım bir paylaşıma "kimseye bir mesaj vermek amaçlı değildir" diye not düşmek zorunda hissettim kendimi. çok paylaşım yapan biri değilim normalde. %90 iş için kullanıyorum. geçenlerde, sabah sayenizde ile uyandım. nereden aklıma geldi, niye dilime takıldı bilmiyorum. arka arkaya birkaç kez dinledim. bir de paylaşayım lan, bugün onu dinlediğimi de hatırlamış olurum sonra dedim.

sözlere bakıyorsun, hep bir sitem, hep bi yerlere gönderme. bir fotoğrafla birlikte şarkıyı paylaştım. kenara da not düştüm. kimseye mesaj kaygısı içermemektedir diye. çünkü, biliyorum ki, onu yapmasam, "ooo hayırlı işler" mesajı gelecek. "hayırdır, bi sıkıntı mı var" mesajı gelecek. ayda yılda bir paylaşım yapan adam bunu yaptığına göre kesin birine söylüyor, kim acaba diyenler olacak. üşengeç adamım ben, tek tek onlarla uğraşamam. bak yazarken bile ne kadar çok yoruldum.*

loser'liktir net.

o değil facebooktaki yobazlık cehalet bambaşka. bu kadar cesur, utanmaz aptalın yaşadığı bir ülkede gelecek görmek güç.

okuduğunu anlamayanların yapmaması gereken iş. olm boyunuzdan büyük işte! atmayın şu oku...

bu sabah birisi türk kızlarını aşağılamış yine. "seni baban mı doğurdu?" soruma cevap almadım tabii ki ama "anneniz türk değil mi?" dedim diye benim annemi aşağıladığı kategoriye sokmaya çabaladı. ulan! ben orada senin anneni de koruyacak laf etmişim. tabağı doldurup bana düşüneceğine otur da ne b*k yedim diye düşün. bir sürü insan da tepki vermiş. demiyor ki "belki ben hatalıyımdır."

bazen hayal kuruyorum; belli iq altını öldüren bir virüs üretebilmenin hayali bu. belki arada ben de giderim ama sıkıntı yok. insanlık kurtulsun.

direk engellenmesi gereken kişidir efendim.

sacmalardan seçmeler. muhatabına söylemediğim ya da söyleyemediğim hiçbir sözü alenen söylemem, direkt kendisine giydirdikten sonra hızımı alamazsam alenen de söylerim ama kendi kendine tribe girip tavşan dağ durumuna getirmek, kızdığınız insanın üstüne alınmasını beklemek (!) büyük saçmalık. atarınız varsa yüzüne söyleyin muhatabın. sonra konuşalım.