kutsala laf sokmak

asla olmaması gereken bir şey. kutsallara saygı göstermek , mutlaka uyulması gereken bir şey.

lakin kutsallar o kadar çoğaldiki ki , esasen kutsal olmayan şeyleri dahi kutsal addetmeye başladık.

islamı hep büyülü, kozmik bir kavram olarak gördüğümüz için islam medeniyetini de komple kutsallaştırıyoruz. o kadar çok kutsallarımız var ki saymakla bitmez. bu kadar kutsalı olan insanların düşüncesi olmaz. düşünebilmesi imkansızlaşır. çünkü kutsal demek dokunulamaz demektir. dokunamazsan düşünemezsin de.

el yumruğunu yemeyen kendi yumruğunu balyoz sanırmış. buradan yola çıkarak sen milletin kutsalına dil uzatırsan o da kalkar senin kutsalına öyle bir laf sokar ki zoruna gider ağlarsın.

kimsenin sinir uçlarına dokunmamak lazım.
"sizin dininiz size, benim dinim banadır."* de geç.

george carlin ve ricky gervais izlemesin, dinlemesin bununla derdi olan.

diye uyarmakta fayda gördüğüm durum. ben kutsalı çok fazla olanı hayatıma yaklaştırmamayı seçiyorum. öneririm.

biri çıkıp "benim kutsalım ıspanaktır, pırasadır, patatestir, yemeyin saygısızlık oluyor" derse işler karışabilir.

herkes kendi kutsalına saygı duyulsun ister ama karşısındakinin kutsalına saygı duymaz.