iş yerinde küslük

aynı iş yerinde çalışan insanların arasında zaman zaman görülebilecek, iletişim kurmamakta ısrarcı olma hali.
son derece gerizekalıca bir tutumdur. aynı işyerinde çalıştığınız kişileri sevmek, onlarla arkadaş olmak zorunda değilsiniz. çünkü zaten herkes mecburiyetten orada bulunuyor. ancak asgari iletişimi korumak zorundasınız. beceremiyorsanız başka yere geçiniz. tabii onu da becerebilmek gerekir.

ofis ortamında her daim olan küslük şekilleridir. home ofis şeklinden sonra eskisi kadar aforizmasının olmayacağı bi gerçek.

saçmadır. iş yerinde kimseyle samimi olmak zorunda değilsiniz. ancak küs olamazsınız. ben mesela hepinizden tiksiniyorum modunda, yemeğini bile kendi masasında yiyen, molalarını bahçede telefonla konuşup yürüyerek geçiren bir insan olarak gerektiğinde tüm çalışanlar ile iletişim kurabiliyorum.
ama kendi o kişiyle konuşmadığı için kendi istediği şeyi bana söyleten bir ekip arkadaşım vardı.

yüz yüze baktığım, aslında çok eğlendiğim ama fazla cıvıklaştığımızı düşündüğüm için biraz ilişkimizi nadasa çektiğim iş arkadaşım sana sesleniyorum: bugün resmi resmi günaydın yazarken sana canım sıkıldı. onca geyikten sonra rica etsem şöyle, böyle demek çok garip. keşke hemen şımarmasak ve iki yetişkin insan gibi tekrar eğlenebilsek. beni biliyorsun adım konusunda utanırım, sıkılırım bir de ben kapatmışım konuyu baktım da çok keskinim ne yapsaydım acaba gülücük mü koysaydım günaydınına.. bu da böyle bir şey işte..

saçmadır çünkü profesyonellikten uzaktır.
"küs" olmak için ekstra samimiyet gerekir.
onu vermeyin.
yani zaten iş yerinde genel olarak vermeyin.
ilginizi, alakanızı, kişisel eşyalarınızı falan.
sinsi sinsi gülme hala, içinde bir ırz düşmanı var senin sevgili yazar*

bunun bir de iş yerinde aşk yaşayıp ayrılanları var ki, hiç çekilmez.
aman aman.

gece nöbetlerinde kimseyi görmemek iyiydi de şimdi ben nasıl çekicem bu kadar küs, birbirine nefretle bakan insanları. tarafsız olduğum için tüm negatif , kötü enerjileri üstümde. aklımı deliricem.