istanbul’da yaşamanın insana öğrettikleri

toplu taşimada nasil koltuk kapilacagi, bogaz koprusunden gecerken cam acarak deniz havasi alinmayacagi, cok fazla ic anadolulu (ki sivaslilardan bahsediyoruz maydanoz gibi her yerde bitiyorlar) ve suriyeli olmasa sehrin cok guzel bi yer oldugu.

kalabalık bir şehir olmasından dolayı ‘aman bir daha görmem’ diye düşünülerek her türlü kötü tavra maruz kalarak hayata tutunmaya çalışmak.
karşıdan karşıya geçerken yeşil yansa dahi tüm araçların durmasını beklemek. çünkü sırf zevk için üstüne arabayı süren insanlarla aynı şehirde yaşıyorsun.
gece eve geç geliyorsan yanında biber gazı bulundurmalısın. taksiye binmeyi bile düşünme, seni kaçırmaya bile çalışabilirler.
tek yaşıyorsan ve kadınsan mutlaka dışarı sert görünmelisin ki kimse sana bulaşmasın.
metrobüs/ otobüs vb beklerken medeniyeti bir yana bırakmazsan binemeden saatlerce durakta beklersin.

ve en önemlisi, sağ salim eve gelebildiğin her gün için şükret. çünkü istanbul için bu bir mucizedir.

butun ulkelerden, butun sehirlerden insan var. istedigin her kulturu her insani bulabiliyorsun

eğer toplu taşıma kullanmıyorsanız istanbulda yaşamanın nasıl bir şey olduğunu asla tam olarak öğrenemezsiniz dedirten tanımdır. benim tavsiyem kapılara yakın kalmaya bakın hep yoksa inmek için kendinizi değişik şekillere sokarken bulabiliyorsunuz

tanıştığın karşı cinsin kimlikteki cinsiyet bölümünü mutlaka kontrol etmek gerektiği..

tanıştığın karşı cinsin kimlikteki cinsiyet bölümünü mutlaka kontrol etmek gerektiği..

sabır ve kanaat etme gibi erdemlerdir diye düşünüyorum. istanbulda değil, komşu ilde yaşıyorum ve çeşitli sebeplerle ayda ortalama iki defa istanbula gitmek zorunda kalıyorum.
çok uzatmadan sadede gelecek olursak;
1-trafikte harcanan zamanın izahı yok. siz alışmışsınız ama bu beklemeler, kabul edilir sürelerin çok çok çok üzerinde.
2-genel olarak dışarıda yediğiniz yemekler tat ve kalite yönünden vasatın üstüne çıkmıyor. daha kötüsü bu vasatlık için çok pahalı.
3-hizmet sektöründe çalışan herkes bıkkın ve kaba. kalabalıktan sebep kimsenin müşteri küstürmek gibi bir kaygısı yok. bu yüzden “yersen” modu bu sektörde hakim.
böyle devam eder…

yaşanabilecek en kalabalık yalnızlık nasıl yaşanır işte bunu iliklerinize kadar hissederek öğreniyorsunuz.

istanbul'da hayatta kalınır, yaşamak mı yooo dostum kesinlikle yaşanmaz.

fırsatlar şehri diyebilirim. bir o kadar da çakalı çok. trafik bahsi bile edilemez. fakat istanbul’da yaşıyorsan kabullenilir. üstte bir yazarın bahsettiği gibi kalabalığının içinde yapayalnızsındır.

araçla yarım saat süren mesafenin “çok yakın” sayılması durumudur.