1.
mustafa kutlu' nun okuduğum 2. kitabıydı. çok akıcı ve sade bir dili vardı. her zamanki gibi gündelik yaşantıdan konular seçen kutlu' nun, bu eseri de çok güzeldi. kitap, 4 karakter ve onların hikayelerinin üzerine kurulu: civan, doktor atalay, ressam sıtkı ve fotoğrafçı sarhoş mustafa. ilk önce her birinin hikayesi ayır ayrı anlatılıyor. hepsinin bir derdi, bir tasası, aşamadığı bir olayı var. sevipde kavuşamayan, kavuşupta ayrılan, hiç kavuşamamış olan... bu dörtlünün yolu hacı kadir' in kahvesinde kesişir. civan onun için "fukara babası" der. birbirlerini buldukları bu kahvede çok iyi arkadaş olurlar. eser bu zaman için biraz ütopiktir. çünkü bulundukları mahallede her daim yardımlaşmaya hazır insanlar, yanına her geleni kabul eden bir belediye başkanı, yoksula kol kanat gerenler, yetime yardım edenler, evse ev, işse iş, yemekse yemek... hacı kadir, daha ilk günden tanıdığı kişiye sanki 40 yıllık arkadaşıymış gibi evini açıyor. maalesef ki bunlar böyle bir zamanda çok nadir denk gelinebilecek davranışlardır. son olarak kitaptaki bir cümle ile bitirmek istiyorum:
"böyledir.
bizde iyiler ölmez.
evliya olur aramızda yaşarlar."
ilk kez mustafa kutlu okuyacaklara tavsiye edebileceğim bir kitaptır.
"böyledir.
bizde iyiler ölmez.
evliya olur aramızda yaşarlar."
ilk kez mustafa kutlu okuyacaklara tavsiye edebileceğim bir kitaptır.
devamını gör...