joe cocker

erken dönemlerinde müthişken 80'lerin kaosuna kapılmaktan kendini almamış rock'n roll, blues sanatçısı.

santana kaydında acayip bir little wing söylemiştir:

unchain my hearth ve bill withers'tan coverladığı ain't no sun shine parçalarıyla insanı derinden etkileyen müthiş sanatçı.

arkadaşla aramızda "my father's son" şarkısı sebebiyle hafızamızda kalışı itibariyle "babamın oğlu reis" diye lakaplandırdığımız, alkol alırken bize şarkılarıyla eşlik eden sanatçı, hoşumuza gider.

bir devre imzasını çakmış ingiliz blues sanatçısı.
çocukken trt'de unchain my heart'ın klibini verirlerdi arada. hastasıydım bu klibin. reis yanında biriyle döküntü bir bara girer, içerideki herkes dünyadan vazgeçmiş, salmıştır kendini. bizimki coolluktan kimseyle yüz göz olmadığı için yancısı, piyanonun başında pinekleyen piyaniste unchain my heart'ı çal der, piyanist bilmiyorum falan tarzında ık mık çekse de yancının her an hısım akrabayı oraya dökecekmiş gibi duran dominant tavrına karşı koyamaz ve şarkı başlar, ortamdaki herkese bir şükür, bir ışık, bir enerji gelir.

bir ain't no sunshine when she's gone dinleyip rahmet okuruz artık.

joe cocker, kaybı hala içimde hüzün duygusu uyandıran bir büyük yorumcudur. hiç bir zaman layık olduğu yere konulmadı, dinleyicileri dışında çok az kişi ona yeterince değer verdi. hayatıyla ilgili izlediğim belgeselde billy joel dışında kendi döneminin tanınmış başka ismi yoktu. bu adamı daha ilk çıktığı günden itibaren yük merkebi gibi kullandılar. mad dogs ekibiyle woodstock'tan sonra çıktığı ülke turundan beş kuruş kazanamaması, ağır uyuşturucularla stüdyolarda kendinden geçmesi, hayal kırıklığı içinde bir süre ailesinin yanına dönüp memleketi sheffield'da kalması. inişli çıkışlı problemli bir hayat. kesik kesik gelen başarılar. sonra 47 yaşında ray charles klasiği unchain my heart'ın farklı bir yorumuyla dünya starlığına yükseliş. ve biliyor musunuz hala rock'n roll hall of fame'de bu adamın ismi yok. joe cocker you are so beautiful'un son notası gibiydi. hani o son notayı basamaz ve detone şekilde söyler ama o son detone ses, şarkının en güzel kısmıdır. hayatı öyle detone ve yarım yaşadı. yaratan ona acı dolu hisseden bir kalp vermişti. suçlayamıyor, küfür veya kavga edemiyordu. onun kavgası çığlığıydı. azer bülbül, joe cocker'ın tarzını seviyorum derken aynı ruh kardeşliğinin sinyalini kendi radarından hissediyordu. evet her geçen gün keyfimiz daha bozuk, tadımız daha az usta. bize ciğerden seslenecek pek kimse kalmadığından.