1.
güzellik ve sanat algısı üzerine mükemmel bir deneydir. joshua david bell, amerikalı kemancı ve orkestra şefidir. bell bir gün, washington metro istasyonunda çöp bidonunun yanına dikilir ve önüne kemanının kılıfını sererek keman çalmaya başlar. 45 dakika boyunca birbirinden güzel 6 klasik parça çalar. çoğu insanın işe gitmek için koşturduğu o saatlerde önünden tam 1100 kişi geçer. bu insanların bir çoğu istasyonda keman çalındığından bile habersizdir.
kemancının 45 dakikalık gösterisi boyunca sadece 6 kişi durup bir süre dinler. 20 kişi kendisine para verir, sonra yine normal bir şekilde yürümeye devam eder. bu gösterinin sonucunda 32 dolar toplar kemancı. gösterisi bitip de etrafa sessizlik hakim olduğunda hiç kimse fark etmez bile. kimse alkışlamaz yada tanımaz.
kimse az önce dünyadaki yazılan eserler arasındaki en eşsiz 6 parçayı 3.5 milyon dolar değerindeki kemanıyla çalan bu kişinin dünyanın en yetenekli müzisyenlerinden joshua bell olduğunun farkına varmaz.
konser biletleri ortalama 100 dolardan yok satan bu adam kendisini kimseye dinletememiştir.
kemancının 45 dakikalık gösterisi boyunca sadece 6 kişi durup bir süre dinler. 20 kişi kendisine para verir, sonra yine normal bir şekilde yürümeye devam eder. bu gösterinin sonucunda 32 dolar toplar kemancı. gösterisi bitip de etrafa sessizlik hakim olduğunda hiç kimse fark etmez bile. kimse alkışlamaz yada tanımaz.
kimse az önce dünyadaki yazılan eserler arasındaki en eşsiz 6 parçayı 3.5 milyon dolar değerindeki kemanıyla çalan bu kişinin dünyanın en yetenekli müzisyenlerinden joshua bell olduğunun farkına varmaz.
konser biletleri ortalama 100 dolardan yok satan bu adam kendisini kimseye dinletememiştir.
devamını gör...
2.
bu durumu 'insanlar işlerine koştururken buna dikkat etmek zorunda değiller ki veya belki dalgınlardı, zamanları yoktur,
durup dinleyenlerin işi yokmuş.' diye değerlendirenler de olmuştu. halbuki asıl problemde burada değil mi sürekli bir şeylere koşturuyoruz ve bu esnada başımızı kaldırıp çevreye bakınmaya, bir resmi incelemeye, bir müziği dinlemeye bile vaktimiz olmuyor. sanki bir michael ende eseri olan 'momo' romanının içindeyiz de hepimiz tüm zamanımızı duman adamlara kaptırmışız gibi. bizim de zamanlarımızı bize geri verecek bir momo'muz olur mu ki?
durup dinleyenlerin işi yokmuş.' diye değerlendirenler de olmuştu. halbuki asıl problemde burada değil mi sürekli bir şeylere koşturuyoruz ve bu esnada başımızı kaldırıp çevreye bakınmaya, bir resmi incelemeye, bir müziği dinlemeye bile vaktimiz olmuyor. sanki bir michael ende eseri olan 'momo' romanının içindeyiz de hepimiz tüm zamanımızı duman adamlara kaptırmışız gibi. bizim de zamanlarımızı bize geri verecek bir momo'muz olur mu ki?
devamını gör...
3.
45 dakika karşılığında 32 dolar. gayet iyi, emeğinin karşılığını almış *
devamını gör...