kahvaltıda simit yemek

duygu yüklü ve şiirsel şeyleri sevmem. hatta sevmem demek kibar olacak yer yer nefret ederim. o yüzden konuya giriyorum. sabah 5'te uyandığım için acayip açım. ve birazdan fırına gidip simit alacağım. o güzelim kalori yüklü simidi çatur çutur mideme indireceğim. çayımı da löpürs diye içip bugünde doydum çok şükür diyeceğim.

bir tanecik simidin kalorisi olur ya. üstüne izmir bomba yesen neyse de. sanırım acıktım.

1 simit diye başlayıp zamanla 1 simit , 1 dereotlu poğaça, sonraları 1 simit, 1 poğaça biraz da börek, e bunların yanında zeytinyağlı domates, ızgara yeşil zeytin, tulum peyniri de olmasın mı derken hayvan gibi yiyeceğim için kahvaltı yapmamayı tercih ediyorum. kahve sigara sigara kahve sigara sigara sigara derken bi bakmışsın öğlen olmuş.

simit, bıkmam senden ağzımın efendisisin.

özellikle ankara simidiyse tadına doyulmayacak eylem.

düşünün şimdi; bir yaz günü hafta sonu erkenden, çok zinde uyanmışsınız. hava mis gibi. çıkıp biraz yürümüşsünüz. eve dönerken taze simit almışsınız çıtır çıtır. eve dönüp balkonunuzda kahvaltı hazırlıyorsunuz. çayınız ya da taze meyve suyunuz var. yanında şöyle kaşar peyniri, taze domates ve salatalık, üzerine zeytinyağı gezdirilmiş... oturup açık havada yiyorsunuz yemeğinizi. bundan güzel olan, hayatı sevmenizi sağlayacak az şey var bence.

hiç hayır demem. lanet olsun canımı çektirdiniz. mecbur gidip almam lazım.

ahaha tam olarak şu an gerçekleştirdiğim eylem. yanında da sıcacık çayım. pekmezli simit ama sokak simidi değil. bayılıyorum buna.