kantin

okulda tost yemelik mekan.

o'nu gördüğüm ilk yer.

baştan aşağı sucuk kokan büfe.

normalde olsa yemeyeceğin şeylerin sırasına koşarak girmek.

ınsanların sürü halinde küçücük yere sığışıp bişiler almaya çalıştığı egzotik okul bölgesi.

lise zamanları platonik aşkımla paylaştığımız yegâne ortam

şarkı dinlemek için uğruna savaş verilen yer

(bkz: metrobüse binmeden önce görülmesi gereken yerler)

üniversite hayatım boyunca hiçbir güzel anımın geçmediği lanetli bölge. çok arkadaş kaybettim kantinde. o da işin diğer yanı.

üniversitenin ilk günü fef kantininde ders programı bulunuyor bilgisi aldıktan sonra o kantine girdim bir sürü öğrenci karmakarışık ortam tost kahve ve poğaça kokuyor aman aman nereye geldik kardeşim böyle deyip programı bulamadan çıktım , sonra beni okula bırakmak için gelen ve dışarıda oturan babama bulamadım programı deyince kaç yaşındaki adam girdi gitti ve o kağıdı buldu getirdi bana , işte o zaman dedim babam gibi olucam bundan böyle. bunu neden anlattım peki öyle esti sadece. kantin deyip geçmemek lazım.

bak bu döneme göre değişir

90larda kantin dersen ki deme yine nostaljik depresiflesirim...
böyle lise yılları gelir akla, etekli kizlar gelir onunla oturup çay icmen tost yemen paranın az maneviyatın çok olduğu dönemler falan canlanir. en olmadı onun arkadaşlarıyla kahkahalarına dedikodularına uzaktan bakıp iç geçirdiğin zamanları hatırlarsın. hepsinin içinde o küçük yerde paril paril parlar karşında. bir fırsat olsada konuşsak iki kelime edecek fırsatı bulsak dersin o an tabi zil çalar, hayallerin bulutları dağılır.

günümüzde dersen onca karmaşa gürültünün ve yalnızligin arasında birşeylere ışık tutmaya bir seyelri konuşmaya çalışan yardimlasmalarla kahvelerin çayların sınavda ne yapacağız cümleleriyle uçların kalemlerin birbirine çekim sağladıkları yerlerdir buralar zira ne aşk kaldı ne aşık olan. en iyisi derdinize çalışın siz kantin iyidir. iyi. paranız yetismeyince hala sonra hallederiz diyen babacan isletmecileride varsa bak yönde bir umuttur yaşamak.

sattıkları tostların içindeki kaşarlarının rutherford'un ünlü alfa saçılması deneyinde kullanılabileceği fikrini bana ilham eden havası boşaltılmış mekanlardır.

bu süreçte okula dair özlenen iki şeyden biridir, diğeri okulun makine kahvesidir.

italyanca cantina "kiler" kelimesinden gelmiş.
ofiste benim masama taktıkları isim. abur cuburla çok aram yoktur ama masamda her zaman ağzı
açık şekilde, içinden bir tane alınmış, biskrem, kremalı, çavdarlı, yulaflı vs vs bulunur, ofise uğrayan
herkes benim masamda bir duraklar, eğer yoksa kelender abi, kantin kapalı mı bugün derler.
bir süredir kantinin sponsorluğunu pictorem yapıyor. selamları var piko.

bu başlıkta kantin anılarını mı anlatıyoruz?
ortaokul hazırlıkta ilk günümdü, kimseyi tanımıyorum. o zamanlar asosyallikten ölüyorum. bir de öz güven yerlerde.
yemek zamanı geldi. ailemin yemek ücretini ödemesine rağmen tek başıma yemekten utandığım için yemekhaneye gidemedim.
acıktıkça da acıktım. kantin bunun neresinde değil mi?
çok acıkınca dedim bari kantinden bir şeyler alayım. sıra ama uzaya gitmiş. sıra da değil öğrenci yığını. giremedim.
tenefüsün sonuna doğru sıra bitti. dedim alayım artık.
bir tek dilim pizza kalmış. tek bir dilim.
aldım ve kuytu bir köşede ağlayarak yedim.
*
nasıl başlık bu be. gözüm doldu hatırlayınca.

okulun en kirli yeri tuvaletten sonra. mide bulandirici 1 mekan.

okullarda yiyecek içecek satılan, genellikle dışarıya göre pahalı olan yer.