kardeşinden nefret etmek

geçenlerde kuzenimin karısının sohbet arasında kız kardeşimden nefret ediyorum demesi beni şok etti.
insan nasıl bir gerekçeyle kardeşinden nefret eder ki? anlaşamazsın, geçinemezsin eyvallah da nefret çok ağır bir duygu.
ben kardeşimi çok severim, belki de bu yüzden anlayamadım ama yine de başkalarının yanında kardeşimden nefret ediyorum demeyi anlamama imkan yok.

empati kurduğumda anlayabildiğim bir duygudur. zira temelde kan bağı ve aynı karnı paylaşmış olmak yeterli değil bana göre. bir insan kardeşinden neden nefret eder sorusuna şöyle bir soruyla cevap verebilirim: bir insan kardeşinin ondan nefret etmesini gerektirecek ne yapmış olabilir?
benim aklımda maalesef hemen kardeşine ciddi anlamda şiddet uygulayan abi, abla profilleri, erkekliğini* kız kardeşlerinde uygulayan abiler canlanıyor. sonra bir de namus bekçisi tayfa var ki abim bile olsa nefret ederdim. yâni kısacası nefret ağır bir duygu evet ama bir insandan nefret etmek nasıl anlaşılabilir bir şeyse bir kardeşten *nefret etmek de anlaşılabilir bir şeydir.

birisiyle bundan sonra hiç görüşmeme kararı aldım. diğer kardeşlerimi araya koydu. bir milim geri gitmedim.
ama nefret etmiyorum. sadece görüşmeye değer bulmuyorum. hayatımda öyle ya da böyle olmasına gerek duymuyorum.

aslında babam yüzünden bana onlar gibi bir hayat yaşatmadığı için nefret ediyorum. tanımadığım çocuklar hayatımı çaldığı için. aslında nefretin de haklı bir açıklaması olamaz ama içimdeki eksik çocuğu susturamıyorum.

anlamakta cidden zorlandığım durum. yani çok çok sinirlendiğim, boğup atmak istediğim anlar olmuştur ama sürekli bir nefret, küslük hiç beceremediğimiz şeyler. büyük ihtimalle doğduğumuzdan beri bize empoze edilen; ağaç dalıyla gürler, algısından kaynaklanıyor. şaşırıyorum kardeşiyle küs kalabilenlere, nefret edenlere.
tck’da bile suçu gizleme suçundan muaftır kardeşler…