karşıt görüşlü insanlarla arkadaşlık yapmak

hayatın olağan akışı gereği ister istemez yapılacak eylemdir. sonuç olarak günlük hayatta kimsenin siyasi görüşü alnında yazmıyor.

karşıt görüşlü dostlar da kazandım bu son dönemlerde.

olabilir. eğlenceli olur.

görüşüne bağlı biraz da.

mesela akpli biriyle dahi bir nebze arkadaşlık edebilirim ama lahmacun karşıtı biriyle asla. lahmacun kırmızı çizgimdir, lahmacun sevmeyeni affetmem…

akp'li ve cemaatçi olmadıkça sorun yok kalan ikisinden tiksinirim.

öyle bi arkadaş grubum var.. bi adet alevi, bi adet şeriatçı, bi adet ülkücü, bi adet liberal.

kesinlikle benim söylediğim doğru demezseniz ve kendi doğrularınızı dayatmaya çalışmazsanız gayet olası bir durumdur. arkadaşlığınızda zıtlaştığınız konular yerine , anlaştığınız konular üzerine konuşursanız gayet de güzel anlaşırsınız.

çünkü arkadaşlık yaparken görüşlerinizden konuşmuyor, hayatı paylaşıyorsunuz. konuşsanız bile, herkes kendi görüşünü söyleyip çekiliyor. birbirinizi etkiliyor, fikir alış-verişinde bulunuyorsunuz, başka bakış açıları ediniyor, siz oluyorsunuz. benlik denen şey, böyle oluşuyor. tutup sen abdülhamit'i savundun demiyorsunuz. ya da deseniz bile, oradan bi çay geliyor hoop kaç şeker?..
olay böyle gelişiyor, gelişmeli.. insan hayatta, çaya kaç şeker alırsın, diye bir ses sorsun istemeden de, arkadaşlık gibi değerlerin önemini çözmeli zannımca. yoksa hayat, tam da şu:

yapmayan da yapmasın. bize ne?..
o da, onun hayat görüşü.. bizi bağlamaz ki, biz değiliz ki... .

hep senin görüşünde olan insanları çevrene toplayarak kendini geliştiremezsin ki zaten. herkes seninle aynı veya benzer düşünürken başka görüşün olabilitesini bile düşünmez olursun beynin geriler, manyarsın be.
lisedeki en yakın arkadaşlarımdan biri, dört sene boyunca yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği kız öyle bir şey olmamasına rağmen "sen x siyasi kişisinden nefret ediyorsun ben ondan nefret edenlerle arkadaş olmak bile istemiyorum" diyerek arkadaşlığımızı bitirmişti. tamam git at gözlüklü hayatınla sana mutluluklar demiştim. ne diyebilirim ki? sadece kendi gibi düşünenleri toplasın çevresine eyvallah.
saygı çerçevesi içerisindeyse ben herkesle arkadaşlık kurabiliyorum hatta daha da hoşuma gidiyor. dindar biriyken bir ateistle arkadaş olmak, benim aklımın almadığı bir ideolojiye bağlı yaşayan biriyle arkadaş olmak, başka bir siyasi düşüncesi, edebi bakış açısı, felsefi görüşü olan biriyle arkadaş olmak... hepsi o kadar değerli ki.. arkadaş olmasak sırf bana bir öneride bulunsa, kitap önerisinde.. o bile çok mutlu ediyor beni.
insanlar gruplaşa gruplaşa dünya artık ne hâle gelirdi? hoşgörü, saygı ile bir arada durmak gerekiyor.

karşıt görüşten kasıt, messi ronaldo, tesla edison, lebron kobe gibi zıtlıklarsa olur. fikren olmaz.

felsefe seviyorsa çok güzel felsefe yapılır ama siyasete girişmeyin.

bir ölümlü olan insan için en kıymetli şey nedir? zaman değil mi zaman.
t: zaman kaybıdır.

eninde sonunda düşman oluyorlar o yüzden yapmamalısınız.