kasaba hayatı

teorikte güzel ama pratikte bir hayli zor olan hayat. davulun sesi uzaktan hoş görünür tabii.

abd'de olani guzeldir. virginia'da tattim ben. evet.

herkesin birbirini tanıyor olması tuhaf oluyor bazen. geçen otobüs durağındayken karşıda iki dayının sarıldığını ve hal hatır sorduğunu gördüm. kısa süre sonra dayılardan birisi el edip bir şeyler söyledi. duymadığımı fark edince de durağa geldi. 10-15dk muhabbet ettik. dayı deliymiş ama ufak yer olunca delisine bile sahip çıkıyor insanlar.
yıllar önce mezarlık ziyaretinde mezarlığın girişinde dikilip herkesle el sıkışan bi dayı daha vardı. kapıya yaklaşırken bana sarılmıştı. birkaç dk sonra onun da köyün delisi olduğunu öğrenmiştim. delilerle aram iyidir ama kasaba tipi ufak yerlerle iyi anlaşamıyorum.

not: 35 sene istanbul'da yaşamış ve şehri terke edip kasabada yaşayan biri olarak yazıyorum.

2000'lerin ilk yıllarına kadar gerçekten zordu. tabi şehirde doğup büyüyenler içindi bu. ama günümüzde artık her yerde her şeye ulaşılabilir olduğumuz için bir zorluğu kalmadı.
özellikle uzaktan çalışma imkânı olanlar için bir kaçış yolu oldu kasaba hayatı. şehirlerde yaşamın gerçekten zor olması da bunda bir etken bence.
tavsiye eder miyim? hiç düşünmeyin derim sadece.