kaygısızlar

çocukluk ve 90'lı yılları aklıma getiren dizidir. özlenenler arasındadır. dünyanın en yüzsüz insanlarından biri olan memnun kaygısız denen adamı barındıran dizidir.

diğer hatırladıklarım arasında ise şunlar vardır:

- memnun'un oğlu eleman'ın çalıştığı hamburgercide giydiği kırmızı renkli kıyafeti,
- eleman'ın patronunun sürekli "ben amerika'dayken" ile başlayan cümleleri,
- memnun'un bir deney sebebiyle içtiği hap sonucu hamile kalması (ki yanılmıyorsam karşılığında para almıştı. beleş mezar bulsa içine girecek bir adamdı çünkü kendisi),
- kültigin'in adam döverken ağzıyla çıkardığı "puaaa" şeklindeki efektler,
- yine kültigin'in, kürşat ve alper ismindeki adamları ile birisini dövecekken, dayağa dördüncü aranıyor diyerek adamı dövmek için bir kişiyi daha aramaları,
- memnun'un açtığı su dükkanının açılış gününde berber ismail'in dükkana giren ilk siftah parasını kendisinin vermesi ve ilk para harcanmaz diyerek parayı duvara asması. ama memnun'un, ismail gittikten parayı duvardan alıp cebine atması,
- ismail'in ev sahibi hacı gaffur'un ikidir kapıya dayanıp evinin boşaltılmasını istemesi,
- burcu'nun taksiyi durdurmak için "taksi" şeklindeki seslenmesine, taksicinin de "yolcu" diye karşılık vermesi,
- eleman'ın taksiye binip giden burcu'yu takip etmek için başka bir taksiye binecek parası olmaması sebebiyle halk otobüsüne binmesi ve şoföre "öndeki taksiyi takip et" demesi.

yayınlandığı dönemde uçuk bulunmuştu. 3 karısı olan memnun kaygısız 36 çocuğunu da alarak istanbul'a asker arkadaşının evine gelir. olaylar olaylar sonrasında.
ercan yazgan, ayşen gruda, ülkü duru, halit akçatepe gibi usta oyuncuların canlandırdığı karakterler komik ve absürd olaylarla sıkça karşılaşır. bir takım aksilikler, sorunlar da üst üste gelirdi.

esprileri ilk başta çok zorlama olan ama aradan geçen neredeyse 30 yılda her izleyişte güldüren çocukluğumun dizisi.
kültigin ve arkadaşlarının askerlik hatırası diye g3 tüfeği yanlarına almalarının hastasıyız.

efsaneler arasında yerini almış bir türk dizisidir.

kanal d, star tv, kanal 6 ekranlarında defalarca yayınlanan diziyi metin açıkgöz, selçuk erdem, gani müjde, birol güven, kemal kenan ergen, resul ertaş, yılmaz okumuş ve fatih solmaz'dan oluşan tükenmez kalem film grubu yazmıştır .

dizinin muhteşem şarkısını ise benim en sevdiğim müzik gruplarından biri olan yeni türkü seslendirmiştir.

toplam dört sezon 121 bölüm süren dizide sezonlara bağlı olarak çokça oyuncu değişmiştir. dizide ercan yazgan, halit akçatepe, ayşen gruda, çiçek dilligil, figen iskender, yılmaz köksal, şenay gürler tüm bölümlerde rol almıştır. bu oyuncular dışında ülkü duru, betül arım, gülçin hatıhan, yalçın avşar, dolunay soysert ve şoray uzun da önemli rollerde görülmüştür.

memnun kaygısız'ın üç eşi ve otuz altı çocuğu ile kırk nüfusu bulan bir ailesi vardır. apar topar istanbul'a taşınan memnun kaygısız ve ailesi memnun'un askerlik arkadaşı ismail ile eşinin evine taşınır.

müthiş eğlenceli bir dizidir. benim favori karakterlerim birçok insanın da olduğu gibi şoray uzun'un canlandırdığı kültigin, yalçın avşar'ın canlandırdığı eleman ve tabii ki ercan yazgan'ın canlandırdığı memnun kaygısız karakterleri idi.

beni hem sevindiren hem de üzen bölüm ise kaygısızlar'ın köylerine dönmeye karar verdikleri bölüm idi. dönmeyeceklerini biliyordum, derdim bu değildi zaten ama köye gitmek için bindikleri otobüs 52 plaka idi. yani ordu'ya gidiyordu. tabelada da mesudiye yazıyordu. bir ordulu olarak hem gurur duydum hem buruldum biraz.

özetle; biz bize benzeriz bizler kaygısızlarız.

urfalı kaygısızlar*... çocukluk kabusumdur aynı zamanda. dizideki kültigin abi karakterinden korkardım. hala korkarım. benim garip korkularım vardır. bu da onlardan biri...

diziyi hiçbir zaman anlamamıştım. o dönem portakalda vitamin, hatta mandalinada vitamin olmamdan kaynaklı olacak ki anlamamışımdır. yakın zamanda açıp izlediğimde, hatta incelediğimde, güya kaygısızlar'ın;
1. neden istanbul'a geldiği,
2. istanbul'da kimde kaldığı,
3. niçin kaygısız oldukları?.. gibi gibi sorunların hepsinin cevabını buldum.

bir kere çok çocuklu bir aile. onun öncesinde de çok çocuklu bir aile... yani aile, çok çocuklu olunca miras paylaşımında bölüşülen tarladan paya düşen, mevcut aileyi doyurmaya yetmiyor. burada memnun kaygısız'ın oğluna söylediği, "biz de zengindik ama tarlalar pay edilince bu kadara bölündü. şuralar, komple bizimdi ama artık herkes kendi payını aldı, onu ekecek. tabi ki yetmez, aç kalırız." ifadesi, durumu komple özetliyor.

urfalı ailelerin, niçin istanbul'a göç ettiğini, o dönemin şartları içerisinde müthiş ele almışlar dizide.
devlet ise şu anda, bu konu ile ilgili belli dönümün altındaki tarlaların bölünmemesi üzerine bir karar çıkarmış ve bunu da uyguluyor. yani tarlalar, tereke kabul edilecek ancak ortak mal kabul edilip bölünmeyecek. ya ortak ekilecek ya da icar vs. her ne ise; ortak değerlendirilecek... hepsi bu.

dizide müthiş bir sistem ve bölge özelinde eleştiri söz konusu ama bunu tatlı dille, güler yüzle yapmışlar. kimseyi kırmamışlar.

kısa kısa bölümlerden oluşan dizinin tamamını izleyemedim çünkü yoruyor. kultigin, aslında kültegin rolüne bile ulaşamadım henüz. çünkü daha ileriki bölümlerde idi. şoray uzun bu rolü oynamamış, adeta yaşamış. korkunç biri ya...

dizinin içerisi şampiyonlar ligi gibi. insan olun biraz, yukarıda bundan bahsettiği için yeniden dile getirmek anlamsız...
ancak
* türkiye cumhuriyeti,
* kadın hakları,
* tereke ve miras paylaşımı,
* urfa ve çevre yörelerde aile, halk ve sosyal politikalar;
* keza istanbul'un göç ve yerleşke sorunu,
* çalışma ve sosyal politikalar,
* işçi ve işçi hakları,
* çocuk işçi ve çocuk işçiler hususunda bilinç;
* özellikle sosyal ve kültürel bilinç hususlarında, son derece aydınlatıcı, rahatsız edici noktalara, durum komedisi eşliğinde değinilmiş bir dizi olması yönüyle önemli olduğunu belirtmeliyim.

izler misiniz, izlemeyi gerekli görür müsünüz? bilmem ama sosyolojik incelemeler açısından kült bir dizidir. bu yönüyle de ele alınmalı kanımca...*

ekleme: dm'den uyarı geldi: ailenin ordu'lu olduğu yönünde... dizide başlangıçta urfalı olarak gösterilen ailenin daha sonra karadenizli olarak ele alınması, urfalıların durumdan rahatsızlık duyması ve şikayet etmesi ile açıklanabilir sanırım.

yahu neresi ordulu şu adamın allah aşkına. şalvar, fötr şapka altına mendil. esmer ten... yaaa. zihnimin bana yaptığı yamuklar. ah ah. yoksa hiç mi urfalı demediler? vooov. düşünceler... düşünceler...