1.
totemimin 22. kitabıdır.
aynı zamanda bir john gray kitabıdır. yazar ingiliz bir filozof ve kedisevermiş.
kitabı ne zaman aldım hatırlamıyorum bile. bu totem vesilesiyle okuduğum için çok mutluyum. tek bir zottirik meseleden yola çıkan ve o mesele etrafında dönen kitapları çok seviyorum. bu esnada yaşam hakkında fikir beyan eden kitapları daha çok seviyorum.
bu kitabı da varoluşçu felsefi deneme olarak nitelemek isterim müsaadenizle. benim kendi etiketlerim var :d.
kedilerin var oluş biçimiyle insanlarınkini kıyaslarken felsefi tarihteki etik, ahlak, yaşam ve benlik üzerine konuşulmuş pek çok şeye değiniyor. yaşamda mutluluğu ancak yaşayarak ve anda olarak deneyimleyebileceğimize inanan yazar, bu konuda kedilerden öğrenecek çok şeyimiz olduğunu söylüyor. ben de katılıyorum kendisine.
kitap, kediler konuşsaydı bize ne gibi öğütler verirdi temasıyla bitiyor. ilk maddenin "asla insanları mantıklı davranmaya ikna etmeye çalışma" olması beni benden aldı. bu maddeye çok hak verirken içselleştirmekte ve uygulamakta da ne kadar zorlanacağımı daha az evvel normal sözlük moderasyonunu mantığa davet etmiş oluşumla yüzleşerek kabullenmiş bulunuyorum...
diğer maddeler ise, anı yaşamak, çilecilikten uzak durmak ve içinde bulunduğun yaşamı kucaklamakla yani nazım hikmet'in de dediği gibi özetle bir sincap gibi yaşamakla alakalı.
ben bu kitabı çok beğendim.
insanolun'dan önce tanım girdiğim için de mutluyum. şimdi kendisine atacağım bu entryi de qudurmasını umarak.
aynı zamanda bir john gray kitabıdır. yazar ingiliz bir filozof ve kedisevermiş.
kitabı ne zaman aldım hatırlamıyorum bile. bu totem vesilesiyle okuduğum için çok mutluyum. tek bir zottirik meseleden yola çıkan ve o mesele etrafında dönen kitapları çok seviyorum. bu esnada yaşam hakkında fikir beyan eden kitapları daha çok seviyorum.
bu kitabı da varoluşçu felsefi deneme olarak nitelemek isterim müsaadenizle. benim kendi etiketlerim var :d.
kedilerin var oluş biçimiyle insanlarınkini kıyaslarken felsefi tarihteki etik, ahlak, yaşam ve benlik üzerine konuşulmuş pek çok şeye değiniyor. yaşamda mutluluğu ancak yaşayarak ve anda olarak deneyimleyebileceğimize inanan yazar, bu konuda kedilerden öğrenecek çok şeyimiz olduğunu söylüyor. ben de katılıyorum kendisine.
kitap, kediler konuşsaydı bize ne gibi öğütler verirdi temasıyla bitiyor. ilk maddenin "asla insanları mantıklı davranmaya ikna etmeye çalışma" olması beni benden aldı. bu maddeye çok hak verirken içselleştirmekte ve uygulamakta da ne kadar zorlanacağımı daha az evvel normal sözlük moderasyonunu mantığa davet etmiş oluşumla yüzleşerek kabullenmiş bulunuyorum...
diğer maddeler ise, anı yaşamak, çilecilikten uzak durmak ve içinde bulunduğun yaşamı kucaklamakla yani nazım hikmet'in de dediği gibi özetle bir sincap gibi yaşamakla alakalı.
ben bu kitabı çok beğendim.
insanolun'dan önce tanım girdiğim için de mutluyum. şimdi kendisine atacağım bu entryi de qudurmasını umarak.
devamını gör...