kendinden utanmak

insanın bir olayı yapıp pişman olması gibi değil.
aynada kendisinden utanması gibi değil.
millette ne dertler varken benim saçma salak boş şeyleri kafama takip beni sevenlerden kaçıp boş işlerle uğraşıyor olmamdan. bu günümüze şükretmenin az olmasından. ne acı.

geçenlerde fazlasıyla hissettiğim olay.
detay vermeyeceğim elbette, ama hoş değil.
elimde olsa da olmasa da

buyurun benim

şu kadını görüp kendimden utanıyorum neden tek başıma yapamıyorum bunu
of ya! hiç cesaretim yok galiba.

dolmuşçu abiye öğrenci olmamama rağmen "abi bir öğrenci" derken yaşadığım duygu durumu.

bugun ellibinnira carpildim, kendimden utaniyorum :(