kendine yeten anne

sadece evdeki değil, dışardaki tüm işlerini de kendi görebilen annedir.
görmeye çalışan annedir.
yardım alır ama bu işleri kimseye devretmez.*
annenin görevi çocuğu yetiştirmektir, çocuğu hayata hazırlamaktır.
çocuklar bizim bakıcımız değildir.
olmamalıdır.
o zaman kendi hayatlarını kuramazlar.
bize bağlı olmalılar, bağımlı olmamalılar.
bizde onlara bağlı olmalıyız, bağımlı olmamalıyız.

çocukta yaparım kariyerde diyen annedir .

kimsenin görevi onu bunu yapmak yetiştirmek değildir. insanlara hayali görevler yüklemeye gerek yok.

maalesef ülkemizde çok da göremeyiz çünkü hem gelecek kayıgısı hem de geleneksel değerler sebebi ile çocuk hayat sigortası olarak görülür toplumumuzda.
ve hatta -bakamayacağını bildiği halde sırf- ne kadar çocuk o kadar kendini baktıracak insan düşüncesiyle birden fazla çocuk dünyaya getirenler toplumda hiç de azımsanmayacak sayıdadır.
eski nesil kafasındaki annelere göre; artık sırasını savmış, kendi ailesine bakmış, binbir zorluklarına katlanmış ve sıra ona gelmiştir. dinlenecektir, etrafından da hizmet bekleyecektir(!) bu en temel hakkıdır ona göre.
ama zaman değişiyor. yaşam mücadelesinin, geçim derdinin iyice arttığı dönemde çocuklarına yük olan anne farkında olmadan çocuklarının hayatlarını zorlaştırır fazlasıyla. bu anneler bana göre "kutsal" değil ticari bir alış-veriş kafasında olan annelerdir. "ben baktım, şimdi sen bana bak" geri ödeme istemek gibi.
bir anne çocuğunu iyi bir şekilde yetiştirmeli ve ileride çocuğuna muhtaç kalmadan yaşayabilmesi için gayret göstermelidir.
ben ileride çocuğum bana baksın diye çocuk yetiştirmiyorum. ne ona, ne ileride hayatına girebilecek insana yük olmamak adına ileriyi de düşünerek hareket etmeye çalışıyorum. tüm çabam bu. tabi insanın elinde olmayan durumlar olabilir. bunda yapacak bir şey yok ama bu elimizde olan için gayret etmememiz, umursamaz yaşamamız anlamına gelmemeli.
çocuğunun mutluluğundan çok kendi hayatı ve öncelikleri geliyor bazı kesimler için. bu oldukça yorucu.
ayrıca; kendimizi, kendimizle zaman geçirmeyi de yalnızlık olarak görmeyeceğimiz şekilde eğitmemiz gerekiyor.

#1661856 yok kuzum. doğurunca yükleniyor o görev. doğurup sokağa salacaksan sen bakteri misin?

özsaygısı yüksek olan annedir. "yemedim, yedirdim, giymedim, giydirdim" diyerek duygu sömürüsü yapmaz. yani "saçımı süpürge ettim" annelerinden biri değildir. çocuklarını kendisinin birer uzantısı olarak görmez, her çocuğunu ayrı bir birey olarak kabul eder ve her birinin ayrı mizaçlara sahip olduğunu bilerek ona göre davranır. hayata, kendine, çocuklarına değer verir, değer katar. kendi çocukluğunda karşılanmamış olan duygusal ihtiyaçlarını çocuklarının ruhunda yaralar açarak karşılamaya çalışmaz. kendi zaaflarını bilir, kendi kendini onarmasını bilir. kimselere yük olmaz ama aynı zamanda da kimsenin yükünü de üzerine alıp kendine zulmetmez.